Kategori: Vaazlar

Verdiğimiz vaazlar için

VAAZ 2021.03.21

Uğur Mutlu Yorum yapın

Markos 14:1-11 İsa’nın Ölümü Yaklaşıyor

1 Fısıh ve Mayasız Ekmek Bayramı’na iki gün kalmıştı. Başkâhinlerle din bilginleri İsa’yı hileyle tutuklayıp öldürmenin bir yolunu arıyorlardı. 2 “Bayramda olmasın, yoksa halk arasında kargaşalık çıkar” diyorlardı.

3 İsa Beytanya’da cüzamlı Simun’un evinde sofrada otururken yanına bir kadın geldi. Kadın kaymaktaşından bir kap içinde çok değerli, saf hintsümbülü yağı getirmişti. Kabı kırarak yağı O’nun başına döktü. 4-5 Bazıları buna kızdılar; birbirlerine, “Bu yağ niçin böyle boş yere harcandı? Üç yüz dinardan fazlaya satılabilir, parası yoksullara verilebilirdi” diyerek kadını azarlamaya başladılar.

6 “Kadını rahat bırakın” dedi İsa. “Neden üzüyorsunuz onu? Benim için güzel bir şey yaptı. 7 Yoksullar her zaman aranızdadır, dilediğiniz anda onlara yardım edebilirsiniz; ama ben her zaman aranızda olmayacağım. 8 Kadın elinden geleni yaptı, beni gömülmeye hazırlamak üzere daha şimdiden bedenimi yağladı. 9 Size doğrusunu söyleyeyim, Müjde dünyanın neresinde duyurulursa, bu kadının yaptığı da onun anılması için anlatılacak.”

10 Bu arada Onikiler’den biri olan Yahuda İskariot, İsa’yı ele vermek amacıyla başkâhinlerin yanına gitti. 11 Onlar bunu işitince sevindiler, Yahuda’ya para vermeyi vaat ettiler. O da İsa’yı ele vermek için fırsat kollamaya başladı.

İsa’nın ölümüne doğru adım adım geliyoruz. İlk 2 ayette, bayrama 2 gün kala, ki tahminen çarşamba gününe denk geliyor, Başkahinler ve din bilginleri İsa’yı bir şekilde hile yaparak tutuklamak ve öldürmek için plan yapıyorlar. İlginçtir, öldürmek istiyorlar ama aslında bayramda öldürmek istemiyorlar. Çünkü kargaşalık çıkabileceğini düşünüyorlar. Çünkü İsa halk arasında sayılan birisiydi.

Bir gün İsa yemek yerken, kadının birisi İsa’nın başına çok değerli bir yağ döktü. Belli ki İsa’ya sevgisi büyüktü. Bu bölümde bu kadının ismi geçmiyor. Ama Yuhanna 12. bölüme göre, Marta ve Lazar’ın kardeşi olan Meryem olabilir. Bazı kişiler bu olaya kızdılar, kızma sebepleri ise, o değerli yağ satılıp parası yoksullara verilebilirdi. 

Düz mantıktan bakarsak haksızlar mı? Aslında bir yönden haklılar. Çünkü o yağın 300 dinara satılabileceğini düşünüyorlar. Üç yüz dinar, o dönemde, bir kişinin bir yıllık ücretine denk geliyor. Eğer bu ücreti 2021 yılına uyarlarsak, asgari ücretle çalışan bir kişinin yıllık ücreti yaklaşık 34000 liraya denk geliyor. Tabi ki bu aslında gereksizdir çünkü şimdiki ekonomik parametreleri o dönemle kıyaslamak zordur. Ama yine de o yağın değerinin büyüklüğünü anlayabiliriz.

Eğer yoksullara yardım etmek amacını taşıyorsanız, o yağı satmak gerçekten de iyi bir yol gibi görünüyor. O ücretle yoksullara ciddi derecede yardım yapılabilirdi.

Ama İsa bu konuya nasıl yaklaştı? O kişileri azarladı! Yağı satmak isteyen kişiler için, bu kadın savurganlık yapmıştı. Bir yıllık ücreti İsa’ya verdi. Onların gözünde, İsa’ya vermek için çok fazla değerli görünüyordu. Ama İsa’ya göre, kadın O’nun için çok güzel bir şey yaptı. Yoksullar zaten her zaman onların arasında olacaktı. Onlara her zaman yardım etme fırsatı olacaktı. Ama İsa, birkaç gün sonra artık aralarında olmayacaktı ve bu kadın İsa’yı şimdiden gömülmeye hazırladı.

Elbette belki kadın bile bunun farkında değildi, bilmiyorum. Ama sonuçta, yüreğinde İsa’ya değer veriyordu.

Orada fiziksel olarak İsa’yla birlikteydi, daha ne kadar öyle kalmaya devam edeceğini bilmiyordu ve hala elinde bu fırsat varken, O’na sevgisini gösteriyordu.

Bugün bizler fiziksel olarak İsa’yla henüz birlikte değiliz, ama hamdolsun ki yine de O’nunla birlikteyiz. Biz de daha ne kadar böyle kalmaya devam edeceğimizi bilmiyoruz, ve elimizde bu fırsat varken, O’na sevgimizi şimdi gösterebiliriz.

Kadın, oradaki tepki gösteren kişilere rağmen, İsa’nın gözünde o kadar değerli bir şey yapmıştı ki, İsa kadının bu davranışını Müjdeyle birleştirdi. İncil’de böyle başka bir örnek var mı hatırlamıyorum. Müjde nerede duyurulursa bu kadının yaptığının da anlatılacağını söyledi. Bugün hala öyle yapılıyor. 

Biz de şimdi O’na gerçekten sevgimizi gösterdiğimiz sürece, sevgiyle yaptığımız bu davranışlar Müjdeyle bütünleşecektir. Bize bakıp da İsa’ya olan sevgimizi ve bizdeki İsa’nın sevgisini gören kişiler için, hayatlarımız bir müjde olacaktır.

Rab her birimizin hayatına dokunsun ve İsa’nın sevgisiyle müjdeyi hem duyuran hem de yaşayan kişiler olalım.

Bu okuduğumuz kadın İsa’ya çok sevgi gösterdi ancak kendi öğrencilerinden biri İsa’ya aynı sevgiyi göstermedi. Bu sırada Yahuda İskariot, İsa’yı ele vermek amacıyla, başkahinlerin yanına gitti ve onları mutlu etti. Başkahinler ona para vermeyi teklif ettiler. Onlarla anlaştı ve o andan itibaren İsa’yı ele vermek için fırsat kollamaya başladı.

Şimdi birlikte Fısıh yemeğine bakalım. Ama önce, yemeğe kadar olan kısma bakalım.

Markos 14:12-21

12 Fısıh kurbanının kesildiği Mayasız Ekmek Bayramı’nın ilk günü öğrencileri İsa’ya, “Fısıh yemeğini yemen için nereye gidip hazırlık yapmamızı istersin?” diye sordular.

13 O da öğrencilerinden ikisini şu sözlerle önden gönderdi: “Kente gidin, orada su testisi taşıyan bir adam çıkacak karşınıza. Onu izleyin. 14 Adamın gideceği evin sahibine şöyle deyin: ‘Öğretmen, öğrencilerimle birlikte Fısıh yemeğini yiyeceğim konuk odası nerede? diye soruyor.’ 15 Ev sahibi size üst katta döşenmiş, hazır büyük bir oda gösterecek. Orada bizim için hazırlık yapın.”

16 Öğrenciler yola çıkıp kente gittiler. Her şeyi, İsa’nın kendilerine söylediği gibi buldular ve Fısıh yemeği için hazırlık yaptılar. 17 Akşam olunca İsa Onikiler’le birlikte geldi. 18 Sofraya oturmuş yemek yerlerken İsa, “Size doğrusunu söyleyeyim” dedi, “Sizden biri, benimle yemek yiyen biri bana ihanet edecek.”

19 Onlar da kederlenerek birer birer kendisine, “Beni demek istemedin ya?” diye sormaya başladılar.

20 İsa onlara, “Onikiler’den biridir, ekmeğini benimle birlikte sahana batırandır” dedi. 21 “Evet, İnsanoğlu kendisi için yazılmış olduğu gibi gidiyor, ama İnsanoğlu’na ihanet edenin vay haline! O adam hiç doğmamış olsaydı, kendisi için daha iyi olurdu.”

Evet, Fısıh yemeği hazırlıkları başladı. İsa öğrencilerini yine inanılmaz bir şekilde yönlendirdi. Karşına şöyle bir adam çıkacak, onu izleyin, evin sahibine şöyle deyin, o size bir oda gösterecek, orada hazırlık yapın. İsa öğrencilerini gönderirken, yolda karşılaşacakları her bir ayrıntıyı biliyor!

Öğrenciler göreve gittiğinde İsa’nın söylediği her şey bir bir oluyor. O evin sahibi, o odayı öğretmene sunuyor. Ne kadar güzel bir şey değil mi? Rab bizlere hem gerçek öğrencileri gibi her dediğini yapmamızı arzulayan yürekler versin, hizmetimizde bizi büyük işleriyle bereketlesin. Hem de evin sahibi gibi, sahip olduklarımızı O’na sunmamızı arzulayan yürekler versin.

Öğrenciler gereken hazırlıkları yaptılar ve akşam hep birlikte sofraya oturdular. Yalnız bu sırada İsa, aralarından birisinin kendisine ihanet edeceğini açıkladı.

Bunun üzerine öğrenciler kederlendiler ve İsa’ya o kişinin kendileri olup olmadığını sordular. İsa ise, o kişinin Onikiler’den biri olduğunu, ekmeğini kendisiyle birlikte sahana batıran kişi olduğunu söyledi. Kendisinin sonuçta öleceğini, ama O’na ihanet eden kişinin sonunun çok daha kötü olacağını söyledi. Hatta o kişinin hiç doğmamış olsaydı, kendisi için daha iyi olacağını söyledi.

Yahuda’nın ihaneti üzerine çok şey söylenebilir. Ama unutmamalıyız ki, onun ihaneti zaten çok öncesinden bildirilmişti.

Mezmur 41:9 Ekmeğimi yiyen, güvendiğim yakın dostum bile İhanet etti bana.

Günahlarımızdan kurtulabilmemiz için, İsa’nın çarmıha gitmesi için, çarmıh üzerinde ölmesi ve günahlarımızın bedelini ödemesi için, ve üçüncü gün dirilmesi ve bizlere kurtuluş sağlaması için, bunların olması gerekiyordu. Yüceliğini bırakıp göklerden gelen ve yeryüzünde insan bedeninde doğan İsa Mesih, bizlerin geçtiği sıkıntılardan geçti, aynı bizler gibi, ihaneti de yaşadı.

Bazı kişiler Yahuda’nın kurtulup kurtulmadığını tartışıyorlar. Tabi ki bu konuda net bir ayet olmadığı için farklı yorumlar ve farklı fikirler olabilir. Ama İsa’nın buradaki sözü, yani o kişi hiç doğmamış olsaydı kendisi için daha iyi olurdu demesi, sonunun çok kötü olduğuna işaret ediyor gibi görünüyor.

Rab bizleri hayatımızın herhangi bir alanında O’na ihanet etmekten, hatta O’nu üzmekten ve sıkıntı vermekten dahi korusun. O’nu her zaman hoşnut eden, kutsal hayatlar yaşayabilmemizi mümkün kılsın.

Şimdi Rab’bin Sofrası bölümüne bakalım, ayetler üzerinde birlikte düşünelim ve aynı zamanda Rab’bin Sofrası’nı birlikte paylaşalım.

Markos 14:22-26

22 İsa yemek sırasında eline ekmek aldı, şükredip ekmeği böldü ve, “Alın, bu benim bedenimdir” diyerek öğrencilerine verdi. 23 Sonra bir kâse alıp şükretti ve bunu öğrencilerine verdi. Hepsi bundan içti. 24 “Bu benim kanım” dedi İsa, “Birçokları uğruna akıtılan antlaşma kanıdır. 25 Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrı’nın Egemenliği’nde yenisini içeceğim o güne dek, asmanın ürününden bir daha içmeyeceğim.”

 26 İlahi söyledikten sonra dışarı çıkıp Zeytin Dağı’na doğru gittiler.

Fısıh yemeği sırasında, İsa eline ekmek aldı, şükredip ekmeği böldü ve öğrencilerine verdi. 22. ayette bu 3 fiil geçiyor.

Aldı: İsa eline ekmek aldı, İsa’nın eline aldığı ekmek, kendi bedenini simgeliyordu.

Böldü: Böldüğü ekmek, bedeninin bölünmesini, kırılmasını, ölümünü simgeliyordu.

Verdi: Kendisini bizim için vermesini simgeliyordu.

Sonra bir kase alıp şükretti ve onu da öğrencilerine verdi, hepsi de ondan içtiler. O kaseyi de kanıyla özdeşleştirdi, ne kanı? Birçokları uğruna akıtılan antlaşma kanı.

Akıtılan kanı, kase ile sembolize ediyor ve çok önemli bir şeyi anlatıyordu: antlaşma kanı. Hangi antlaşma? Yeni Antlaşma.

Rab’bin Sofrası, yalnızca bir parça ekmek yediğimiz ve bir yudum şarap veya meyve suyu içtiğimiz bir seremoniden fazlasıdır. Ekmek ve kase sadece bir semboldür ama hayatımızdaki en önemli gerçeklerin sembolüdür. O gerçekler nedir?

İbraniler 9:15 Bu nedenle, çağrılmış olanların vaat edilen sonsuz mirası almaları için Mesih yeni antlaşmanın aracısı oldu. Kendisi onları ilk antlaşma zamanında işledikleri suçlardan kurtarmak için fidye olarak öldü.

İsa Mesih, yüceliğini bırakıp yeryüzüne gelmiştir, denenmiştir ama hiç günah işlememiştir, çarmıh üzerinde ölerek bizlerin cezasını üstlenmiş ve ödemiştir, üçüncü gün ölümden dirilmiştir. Bu sofrada aldığımız o bir parça ekmek ve bir yudum şarap veya meyve suyu, O’nun aracılığıyla gerçekleşen Yeni Antlaşma’ya dahil olduğumuzu ilan etmemiz anlamına geliyor. Şöyle diyoruz: “Evet Rab, bütün bunların gerçek olduğunu ve kendimin de bu Antlaşma’ya dahil olduğumu, senin ve tüm kilisenin önünde ilan ediyorum.”

Gelin, şimdi birlikte ilan edelim. Kısa bir sessiz zaman yapalım ve ardından Rab’bin Sofrası’ndan birlikte paylaşalım.

– Şükür duası –

Rab’bin uyarısını hatırlayalım: 1. Korintliler 11:27-28 27 Bu nedenle kim uygun olmayan biçimde ekmeği yer ya da Rab’bin kâsesinden içerse, Rab’bin bedenine ve kanına karşı suç işlemiş olur. 28 Kişi önce kendini sınasın, sonra ekmekten yiyip kâseden içsin.

İstemeden de olsa Rab’bin bedenine ve kanına karşı bir suç işlemiş olmamak için, henüz İsa’yı Rabbimiz ve Kurtarıcımız olarak kabul etmediysek ve kendimizi O’nun ellerine vaftiz aracılığıyla teslim etmediysek, ekmek ve kaseden şimdilik paylaşmamamız bizim için daha iyi olabilir.

– Sofradan paylaşım –

Rab’be hamdolsun.

İsa’nın sonda söylediği bir cümle bizlere teşvik versin. İsa, Tanrı’nın Egemenliği’nde tazesini içeceği o güne dek, asmanın ürününden bir daha içmeyeceğini söyledi. Bu ilk bakışta hüzünlüdür. Ama düşünürsek, önceden belirlenen o zaman geldiğinde ve Tanrı’nın Egemenliği tam anlamıyla geldiğinde, İsa o gün asmanın ürününün tazesinden yeniden içecektir.

Rab her birimize, o gün O’nunla birlikte asmanın taze ürününden içmeyi sağlasın!

Son olarak, onlar ilahi söylediler ve dışarı çıkıp Zeytin Dağı’na doğru gittiler. Biz de öyle yapalım mı? Yani sonrasında Zeytin Dağı’na gitme şansımız düşüktür, ama ilahi söyleyerek Rab’bi yüceltmemiz mümkündür.

Rab her birimizi ve kilisesini bereketlesin. 

VAAZ 2021.03.14

Uğur Mutlu Yorum yapın

Geçen hafta Markos 13’ün kendi içinde bir bütün olduğunu ve bu vaazın iki kısımdan oluştuğunu konuşmuştuk ve ilk kısmına bakmıştık. Bugün ikinci kısmına bakacağız. Ama önce, geçen haftaki ilk kısmın en sonunda, Markos 13 ne anlatıyor diye sormuştuk. Onu hatırlayalım.

  1. Bütün bu olaylar ve sıkıntılar yaşanacaktır, aslında her an yaşanabilir ve belki de yaşanmaktadır. Dikkatli olmalıyız.
  2. Bu olayların aslında Mesih’in gelişinin habercisi olduğunu bilelim.
  3. Ayrıca o zamanı hiçbirimiz bilemeyeceğimiz için, her an uyanık kalalım.

İlk kısımda birinci madde üzerinde durmuştuk. Şimdi beraber 2. madde olan, bu olayların aslında Mesih’in ikinci gelişinin habercisi olması konusuna bakalım. Sonrada 3. maddeye bakacağız.

Markos 13:24-31

24-25 “Ama o günlerde, o sıkıntıdan sonra,

‘Güneş kararacak,

Ay ışık vermez olacak,

Yıldızlar gökten düşecek,

Göksel güçler sarsılacak.’

 26 “O zaman İnsanoğlu’nun bulutlar içinde büyük güç ve görkemle geldiğini görecekler. 27 İnsanoğlu o zaman meleklerini gönderecek, seçtiklerini yeryüzünün bir ucundan göğün öbür ucuna dek, dünyanın dört bucağından toplayacak.

 28 “İncir ağacından ders alın. Dalları filizlenip yaprakları sürünce, yaz mevsiminin yakın olduğunu anlarsınız. 29 Aynı şekilde, bu olayların gerçekleştiğini gördüğünüzde bilin ki Tanrı’nın Egemenliği yakındır, kapıdadır. 30 Size doğrusunu söyleyeyim, bütün bunlar olmadan bu kuşak ortadan kalkmayacak. 31 Yer ve gök ortadan kalkacak, ama benim sözlerim asla ortadan kalkmayacaktır.”

Öncelikle, o büyük sıkıntı zamanından sonra bazı korkutucu belirtiler olacağını söylüyor. Güneşin kararması ve ayın ışık vermemesi, sanıyorum ki yeryüzünde bir karanlık olacağını gösteriyor. Yıldızların gökten düşmesi ve göksel güçlerin sarsılması ise, öyle sanıyorum ki gökyüzünde gördüğümüz gök cisimlerini bir arada tutup işleten düzenlerin bozulması anlamına geliyor.

Ama bundan sonra çok büyük bir olay gerçekleşecek. Çok uzun süredir beklenmekte olan bir olay. Rab İsa tekrar gelecek! 26. ayette tekrar geleceğini söylerken, nasıl geleceğini söylüyor? “Büyük güç ve görkemle” gelecek!

Dünyanın ne kadar günahkar olduğunu her gün görebiliriz. Öfke, kin, cinayet, yalan, ikiyüzlülük, her türlü düzenbazlık ve haksızlık her yerdedir. Kendi hayatımız da dahil olmak üzere, sıkıntılar her taraftan bizi sarmıştır. Bunlardan bazılarını yaşamak veya tanık olmak yüreğimizi incitir. Belki Tanrı’ya sorarız: Ne zamana kadar bunlar sürecek? Bunu soruyor musunuz?

Öyle bir zaman var ki, İsa bulutlar içinde büyük güç ve görkemle gelecek. Bir farkla: Bu sefer bir yemlikte doğan İsa gibi gelmeyecek. Başını yaslayacak bir yeri olmayan İsa gibi gelmeyecek. Ama büyük güç ve görkemle gelecek.

Ne yapacak? Meleklerini gönderecek ve seçtiği kişileri yeryüzünün bir ucundan göğün öbür ucuna dek, dünyanın dört bucağından toplayacak. Büyük sıkıntı döneminin sonuna kadar dayananları toplayacak ve bir araya getirecek.

Bunları okurken bir hikaye gibi gelebilir. Ama bu sözlerin gerçek olduğuna iman edebiliriz. Unutmamalıyız ki, Eski Antlaşma zamanında Mesih’in ilk gelişi de bir hikaye gibiydi. Ama belirlenen gün geldiğinde Mesih yeryüzüne geldi. İlk kez nasıl geldiyse, ikinci kez de belirlenen zaman geldiğinde aynı şekilde gelecektir.

İsa incir ağacı örneği ile devam etti. Nasıl ki insan, incir ağacının dallarının filizlenip yapraklarının süründüğünü görünce yaz mevsiminin yakın olduğunu anlar, işte bütün bu olaylar gerçekleştiğinde İsa’nın ikinci gelişinin de yakın olduğunu, hatta kapıda olduğunu anlayabilir.

Burada şunu belirtmek istiyorum. Eğer farklı yazarların yorum kitaplarını incelerseniz, bu ayetlerle ilgili olarak çok çeşitli yorumlar bulabilirsiniz. Bazı yorumcular incir ağacının İsrail’i simgelediğini söylüyor. Bazı başka yorumcular gerçekten de neredeyse İsa’nın ağzından çıkan her bir heceye bir anlam yüklüyorlar.

Elbette hepsi yanlıştır demiyorum. Çok doğru yorumlar vardır. Ama kendi görüşüme göre, her bir heceye bir anlam yüklemek, İsa’nın anlatmak istediği asıl noktaları çarpıtabilir. Bu konuda dikkatli olmamız gerekiyor çünkü günlük hayattaki bazı yanlış uygulamalarımız, İsa’nın sözlerini yanlış anlamaktan kaynaklanabilir.

İsa ayrıca, bütün bunlar gerçekleşmeden bu kuşağın ortadan kalkmayacağını söyledi. Buradaki kuşak kelimesi, soy kelimesinin yerine kullanılıyor. Bu soyun da İsrail olması üzerinden, az önce bahsettiğimiz gibi çok kehanet çıkarılıyor. Ama konuştuğumuz gibi, spekülasyonlara dalıp da İsa’nın mesajını kaçırmaya hiç gerek yoktur. Biz İsa’nın ne demek istediğine odaklanalım.

İsa ne demek istiyor? İncir ağacındaki bazı değişimleri gözlemlediğinizde, mevsimin değişmekte olduğunu anlarsınız. Çöp kovanız dolduğunda onu boşaltmanın zamanı gelmiştir. Bilgisayarınız 15 dakikada açılmaya başladıysa değiştirmenin zamanı gelmiştir. Radara yakalandıysanız, ceza gelecektir ve evlilik yıl dönümünü unuttuysanız, evde sıkıntı çıkacaktır.

İsa’nın söylediği tüm bu olaylar gerçekleştiğinde, İsa tekrar gelecektir.

Ve İsa yerin ve göğün ortadan kalkacağını, ama kendi sözlerinin asla ortadan kalkmayacağını söyledi. İsa’nın kendisi, sözlerinin asla ortadan kalmayacağını garanti ediyor. Birçok kişi, İncil’in değiştirildiğini iddia ediyor. Ama bunun gerçek olmadığını biliyoruz. Tüm tarihsel kanıtlar bir yana dursun, ama İsa’nın bu sözü bizler için en büyük güvencelerden birisidir. O’nun sözleri kesindir ve dünya yok olsa bile o sözler sapasağlam duracaktır.

Şimdi son alt başlığa bakalım.

Markos 13:32-27

32 “O günü ve o saati, ne gökteki melekler, ne de Oğul bilir; Baba’dan başka kimse bilmez. 33 Dikkat edin, uyanık kalın, dua edin. Çünkü o anın ne zaman geleceğini bilemezsiniz. 34 Bu, yolculuğa çıkan bir adamın durumuna benzer. Evinden ayrılırken kölelerine yetki ve görev verir, kapıdaki nöbetçiye de uyanık kalmasını buyurur. 35 Siz de uyanık kalın. Çünkü ev sahibi ne zaman gelecek, akşam mı, gece yarısı mı, horoz öttüğünde mi, sabaha doğru mu, bilemezsiniz. 36 Ansızın gelip sizi uykuda bulmasın! 37 Size söylediklerimi herkese söylüyorum; uyanık kalın!”    

Biraz önce birçok kişinin İncil’in değiştirildiğini iddia ettiğinden bahsetmiştik. Ama İsa’nın kendisi, yerin ve göğün ortadan kalkacağını ama kendi sözlerinin asla ortadan kalkmayacağını söylemişti. Şimdi ise İsa, geleceği günü gökteki meleklerin veya Oğul’un bilemeyeceğini, sadece Baba’nın bilebileceğini söylüyor. İncil’in değiştirildiğini iddia eden aynı kişiler, bu ayeti de örnek göstererek, İsa’nın aslında Tanrısal doğaya sahip olmadığını iddia ediyorlar.

Ama öyle mi? İsa gerçekten bizler gibi sınırlı mı? Gelin birkaç ayete bakalım.

Filipililer 2:6-7 6 Mesih, Tanrı özüne sahip olduğu halde, Tanrı’ya eşitliği sımsıkı sarılacak bir hak saymadı. 7-8 Ama kul özünü alıp insan benzeyişinde doğarak ululuğunu bir yana bıraktı.

Ayetin anlamı açıktır. Mesih Tanrı özüne sahiptir. Diğer yandan, Tanrı’ya eşitliğe sımsıkı sarılmadı, kul özünü aldı ve insan benzeyişinde doğdu, ululuğunu bir yana bıraktı. İsa yeryüzündeyken Baba’ya dua etti, iradesini O’na teslim etti ve itaat etmeyi deneyimledi. Bu nasıl olabilir diye sorarsanız, bu tam anlamıyla bir gizemdir.

Ama şunu söyleyebilirim. İsa öldükten sonra 3. gün dirildi. Birçok kişiye göründü. Göğe alınmadan saniyeler önce, öğrenciler bu sorunun benzerini O’na tekrar sordular.

Elçilerin İşleri 1:6 6 Elçiler bir araya geldiklerinde İsa’ya şunu sordular: “Ya Rab, İsrail’e egemenliği şimdi mi geri vereceksin?”

O zaman İsa şöyle yanıt verdi:

Elçilerin İşleri 1:7 7 İsa onlara, “Baba’nın kendi yetkisiyle belirlemiş olduğu zamanları ve tarihleri bilmenize gerek yok” karşılığını verdi.

Yine aynı soruya geliyoruz: İsa ne demek istedi? İsa demek istedi ki, o günü ve saati bilmiyoruz. Unutmayalım ki, eğer birisi veya birileri çıkıp da, o gün ve saat şu zamandır, bu zamandır derse, inanmamalıyız. Kurtulmak için Şirince (İzmir) köyüne gitmeye gerek yoktur. Çünkü İsa’nın kendisi, kimsenin o günü ve saati bilemeyeceğini söyledi.

Yolculuğa çıkan adamın durumu gibi. Adam yola çıkmadan önce, kölelerine yetki ve görev verdi. Kapıdaki nöbetçiye de uyanık kalmasını buyurdu. Çünkü ne zaman geleceği onlar için belirsizdir. Ansızın gelebilir. Geldiğinde görevlileri uykuda bulmak istemiyor. O yüzden diyor ki: Uyanık kalın!

Bu uyarı hepimiz için büyük önem taşıyor. İsa tekrar gelecek ve geleceği o anın ne zaman olduğunu bilmiyoruz. O zaman İsa her an gelecekmiş gibi uyanık ve hazır olmalıyız.

On kız benzetmesini hatırlarız değil mi? 5 tanesi akıllı, 5 tanesi akılsızdı. Onları akıllı ve akılsız yapan fark neydi? Akıllılar, kandillerinin yanına yağ aldılar. Akılsız olanlarsa almadılar. Güveyin yaklaştığı haberi gelince, akılsızlar akıllılardan kandilleri sönmesin diye yağ istediler. Akıllılar ise onlara, gidip satın almaları gerektiğini söylediler. Ama onlar yoldayken güvey geldi. Akıllılar düğün şölenine girdiler ve kapı kapandı. Akılsızlar içeri girmek istediğinde, Güvey onlara, onları tanımadığını söyledi.

Ve İsa ekledi:

Matta 25:13

13 “Bu nedenle uyanık kalın. Çünkü o günü ve o saati bilemezsiniz.”

O zaman en başta değindiğimiz 3 noktayı tekrar ederek bugünkü vaazı sonlandıralım ve dua edelim.

Markos 13 bize ne anlatıyor?

  1. Bütün bu olaylar ve sıkıntılar yaşanacaktır, aslında her an yaşanabilir ve belki de yaşanmaktadır. Dikkatli olmalıyız.
  2. Bu olayların aslında Mesih’in gelişinin habercisi olduğunu bilelim.
  3. Ayrıca o zamanı hiçbirimiz bilemeyeceğimiz için, her an uyanık kalalım.

Rab her birimizi ve kilisesini bereketlesin.

VAAZ 2021.03.07

Uğur Mutlu Yorum yapın

Bu bölüm öğretiden ziyade daha çok peygamberlik ve yoruma girecektir.

1) Markos 13:1-2 Tapınak Yıkılacak

1 İsa tapınaktan çıkarken öğrencilerinden biri O’na, “Öğretmenim” dedi, “Şu güzel taşlara, şu görkemli yapılara bak!”

2 İsa ona, “Bu büyük yapıları görüyor musun? Burada taş üstünde taş kalmayacak, hepsi yıkılacak!” dedi.

İsa tapınaktan çıkarken, öğrencilerden biri O’na güzel taşları ve yapıları işaret etti. İsa sürekli ruhsal öğretiler veriyordu ama dışarıdan güzel ve görkemli görünen şeyler öğrencilerin ilgisini daha çok çekiyordu. O zaman İsa o büyük yapıların paramparça olacağını söyledi. Yani o güzel ve görkemli görünen şeyler aslında sadece geçici olarak orada duruyordu. Bir gün gelecek ve artık orada olmayacaklardı ve onlara odaklanmanın bir anlamı yoktu.

Nitekim M.S. 70 yılında Roma ordusu Yeruşalim’i işgal etti. Birçok yorumcu bu işgali İsa’nın buradaki ayetinin gerçekleştiğini göstermek için kullanıyor. Bu doğru olabilir, ama birazdan göreceğiz ki İsa bu yıkım gerçekleşmeden önce meydana gelecek olan bazı başka olaylardan bahsediyor. Birlikte bakalım.

2) Markos 13:3-8 Sonun Başlangıcı

3-4 İsa, Zeytin Dağı’nda, tapınağın karşısında otururken Petrus, Yakup, Yuhanna ve Andreas özel olarak kendisine şunu sordular: “Söyle bize, bu dediklerin ne zaman olacak, bütün bunların gerçekleşmek üzere olduğunu gösteren belirti ne olacak?”

5 İsa onlara anlatmaya başladı: “Sakın kimse sizi saptırmasın” dedi. 6 “Birçokları, ‘Ben O’yum’ diyerek benim adımla gelip birçok kişiyi saptıracaklar. 7 Savaş gürültüleri, savaş haberleri duyunca korkmayın. Bunların olması gerek, ama bu daha son demek değildir. 8 Ulus ulusa, devlet devlete savaş açacak; yer yer depremler, kıtlıklar olacak. Bunlar, doğum sancılarının başlangıcıdır.

Öğrencilerden Petrus, Yakup, Yuhanna ve Andreas, özel olarak kendisine sordular. İsa’nın bahsettiği şeylerin yaklaşmakta olduğunu gösteren belirtilerin neler olacağını merak ettiler. Belki belirtileri önceden bilirsek o zamanın yaklaşmakta olduğunu anlayabiliriz ve ona göre önlem alabiliriz diye düşünmüş olabilirler.

Gördüğümüz gibi, İsa tapınağın ve mimarilerin yıkımından önce gerçekleşecek olan birçok olaydan bahsetti. İki konuda öğrencilerini uyardı.

İlki, birçok sahte Mesih’in geleceğini, bu sahte Mesih’lerin birçok kişiyi saptıracağını söyledi ve öğrencilerini sapmamaları için uyardı. Zaman zaman dünyanın çeşitli yerlerinden Mesih olduğunu iddia eden kişiler çıktığını duyarız.

İkinci uyarı ise, yeryüzünde savaşlar, depremler ve kıtlıklar olacak. Ancak bunlar sonun geldiği şeklinde yorumlanmamalı. Çünkü bu belirtiler son geldi demek değil, sonun sadece başlangıcını gösteren belirtiler olacak. İsa’nın deyimiyle, doğum sancılarının başlangıcı.

3) Markos 13:9-13 Öğrenciler Zulüm Görecek

9 “Ama siz kendinize dikkat edin! İnsanlar sizi mahkemelere verecek, havralarda dövecekler. Benden ötürü valilerin, kralların önüne çıkarılacak, böylece onlara tanıklık edeceksiniz. 10 Ne var ki, önce Müjde’nin bütün uluslara duyurulması gerekir. 11 Sizi tutuklayıp mahkemeye verdiklerinde, ‘Ne söyleyeceğiz?’ diye önceden kaygılanmayın. O anda size ne esinlenirse onu söyleyin. Çünkü konuşan siz değil, Kutsal Ruh olacak. 12 Kardeş kardeşi, baba çocuğunu ölüme teslim edecek. Çocuklar anne babalarına başkaldırıp onları öldürtecek. 13 Benim adımdan ötürü herkes sizden nefret edecek. Ama sonuna kadar dayanan kurtulacaktır.

Sonun yaklaştığını gösteren başka bir belirti, İsa Mesih’e tanıklık edecek olan kişilerin, çeşitli zulüm ve baskılarla karşılaşmaları olacak. Bu baskılar müjdenin duyurulmasına yarayacak. Ancak öğrencilerin ne söyleyecekleri konusunda kaygılanmaları gerekmeyecek. Çünkü İsa’nın verdiği vaade göre, söyleyecekleri o anda kendilerine Kutsal Ruh aracılığıyla esinlenecek. Aile içinde bile üyeler birbirlerini ispiyon edecekler. Ama sonuna kadar dayanan kurtulacak.

Birkaç noktaya dikkat etmemiz yerinde olur. İlki, tanıklık eden imanlıların sıkıntı çekecek olmaları tarihin her dönemi için geçerli olsa da, unutmayalım ki İsa burada daha belirli bir zaman ve o zamanda yaşayacak olan insanlar için konuşuyor.

İkinci olarak, bu metindeki “önce Müjde’nin bütün uluslara duyurulması gerekir” ifadesi, birçok yorumcu tarafından, dünyanın sonu gelmeden önce tüm dünya müjdeyi duyacak şeklinde yorumlanıyor. Yani dünyada henüz müjdeyi duymayan insanlar olduğu için sonun başlamayacağını söylüyorlar. Bu doğru olabilir. Ancak Rab dilerse önümüzdeki hafta bakacağız, İsa orada o zamanı Baba’dan başka kimse bilemez diyor, o gün ansızın gelecek diyor. Kısacası daha Müjde’yi duymayanlar var diye, İsa’nın gelişi yakın değil anlamı da çıkartmayalım. O an her an olabilir.

Üçüncüsü, imanlılara gerektiğinde aracılığıyla konuşabilmeleri için Kutsal Ruh vaat ediliyor ama bu, bugün bizlerin vaazlarını hazırlarken ya da müjdelemeye gitmeden önce, önceden hazırlanmamıza gerek olmadığı anlamına gelmiyor. Bu vaat vaizler için değil, Mesih’e tanıklık uğruna zulüm görecek olan kişiler için geçerlidir.

Dördüncü ve sonuncusu ise, son ayetteki sonuna kadar dayananın kurtulacağını söyleyen ayet hakkındadır. Bu ifade, sıkıntı çeken imanlıların sonuna kadar dayandığı için kurtulacakları anlamına gelmiyor. Çünkü kurtuluş sadece Mesih’e iman etmekle mümkün olabilir. Aynı zamanda bu ifade, sonuna kadar dayanan kişilerin fiziksel ölümden kurtulacakları anlamına da gelmiyor. Vahiy bölümünde ve başka bölümlerde, tanıklıkları ölümle sonuçlanan imanlılar olduğunu görüyoruz. O zaman diyebiliriz ki, gerçek anlamda kurtulacak olan ruhlar, sonuna kadar dayananlar olacaktır.

4) Markos 13:14-23 Büyük Sıkıntı

14 “Yıkıcı iğrenç şeyin, bulunmaması gereken yerde dikildiğini gördüğünüz zaman –okuyan anlasın– Yahudiye’de bulunanlar dağlara kaçsın. 15 Damda olan, evinden bir şey almak için aşağı inmesin, içeri girmesin. 16 Tarlada olan, abasını almak için geri dönmesin. 17 O günlerde gebe olan, çocuk emziren kadınların vay haline! 18 Dua edin ki, kaçışınız kışa rastlamasın. 19 Çünkü o günlerde öyle bir sıkıntı olacak ki, Tanrı’nın var ettiği yaratılışın başlangıcından bu yana böylesi olmamış, bundan sonra da olmayacaktır. 20 Rab o günleri kısaltmamış olsaydı, hiç kimse kurtulamazdı. Ama Rab, seçilmiş olanlar, kendi seçtiği kişiler uğruna o günleri kısaltmıştır. 21 Eğer o zaman biri size, ‘İşte Mesih burada’, ya da, ‘İşte şurada’ derse, inanmayın. 22 Çünkü sahte mesihler, sahte peygamberler türeyecek; bunlar, belirtiler ve harikalar yapacaklar. Öyle ki, ellerinden gelse seçilmiş olanları saptıracaklar. 23 Ama siz dikkatli olun. İşte size her şeyi önceden söylüyorum.”

“Yıkıcı iğrenç şey” Daniel kitabından geliyor. Ayrıntılı bilgi için Daniel 9,10,11,12 bölümlerini okuyabilirsiniz. Özetle, gelecek zamanda bir önderin Yeruşalim’deki tapınağa büyük ve iğrenç bir put yerleştireceği ve tüm insanları o puta tapmaya zorlayacağı söyleniyor. O puta tapmayı reddedenlerin ise öldürüleceği belirtiliyor. Şimdi burada İsa, Daniel’in de bahsettiği aynı şeyden bahsediyor.

İsa’nın önerisi, o dönemde yaşayacak olanlar bunun olduğunu gördüğünde, kaçsınlar. Arkalarına bile bakmadan. Çünkü bu öyle bir sıkıntı olacak ki, yaratılışın ilk gününden beri öylesine bir sıkıntı görülmemiş olacak. İşte bu zamana “Büyük Sıkıntı” deniyor. Hamdolsun ki Rab, kendi seçtiği kişiler uğruna o günleri kısaltmış. Kısaltmamış olsaydı kimse kurtulamazdı diyor.

Ardından İsa yine sahte mesihlere karşı öğrencilerini uyarıyor. Orada, burada derlerse inanmayın diyor. Sahte mesihler ve peygamberler belirecek, onlar belirtiler ve harikalar bile yapacaklar. Seçilmiş olanları bile saptırmayı deneyecekler ama bunu başaramayacaklar. İnsanlar sıkıntıdan ve çaresizlikten bir ümit arayışında olacağı için bu kişilere inanacaklar ama imanlılar Mesih’in gelişinin sessizce olmayacağını biliyor olacaklar. Her mucizenin Tanrı’dan gelmeyeceğini de biliyor olacaklar.

Bugün üzerinde düşüneceğimiz bölüm, zaman nedeniyle burada sona eriyor. Ama aslında Markos 13. bölüm, kendi içinde bir bütündür. Bu vaaz 2 kısımdan oluşuyor ve bugünkü kısım sadece 1. kısmıydı. Şimdi ara veriyoruz. Rab dilerse önümüzdeki hafta 2. kısmına bakıp bu vaazı tamamlayacağız.

Ama kapatmadan önce, önümüzdeki haftanın vaazıyla ilgili bir “spoiler” vermeliyiz. Bugünkü vaazdan ne anlamalıyız? Bugün baktığımız kısmın son ayetinde İsa şöyle diyor: 23 “Ama siz dikkatli olun. İşte size her şeyi önceden söylüyorum.” Yani öğrencilerini dikkatli olmaları konusunda uyarmak için onlara her şeyi önceden söylüyor.Bir sonraki bölümde İsa tekrar gelişini anlatıyor. Ondan sonraki son alt başlıktaysa o zamanı Baba’dan başka kimsenin bilemeyeceğini söylüyor. Yani Tanrı bize Markos 13 aracılığıyla şu 3 noktayı anlatıyor:

Son iki maddeye haftaya detaylı bakmayı umuyorum.

Rab her birimizi ve kilisesini bereketlesin.

VAAZ 2021.02.28

Uğur Mutlu Yorum yapın

Markos 12:41-44 Dul Kadının Bağışı

41 İsa tapınakta bağış toplanan yerin karşısında oturmuş, kutulara para atan halkı seyrediyordu. Birçok zengin kişi kutuya bol para attı. 42 Yoksul bir dul kadın da geldi, birkaç kuruş değerinde iki bakır para attı.

43 İsa öğrencilerini yanına çağırarak, “Size doğrusunu söyleyeyim” dedi, “Bu yoksul dul kadın kutuya herkesten daha çok para attı. 44 Çünkü ötekilerin hepsi, zenginliklerinden artanı attılar. Bu kadın ise yoksulluğuna karşın, varını yoğunu, geçinmek için elinde ne varsa, tümünü verdi.”

Aslında metnin anlamı açıktır değil mi? İsa biraz önce dul kadınların hakkını yiyen din bilgini ve Ferisilerden ve onların hırslarından, bencilliklerinden ve ikiyüzlülüklerinden bahsediyordu. Şimdi bağış kutusuna para atan dul bir kadından bahsetti.

Kadın, parasal değer açısından çok düşük değerli bir bağış yaptı. Diyelim ki, bugünün parasıyla kutuya 20 TL attı. Diğer taraftan zengin insanlar 200 TL, 400 TL, 500 TL atıyorlardı. Ama buna rağmen İsa bu dul kadının, diğer herkesten daha çok bağış yaptığını söyledi. Çünkü zenginler gibi artan paralarını değil, yoksul olmasına rağmen varını yoğunu, geçinmek için elinde ne varsa, hepsini attı.

Aslında birçok insan bu kadını eleştirir. Çünkü geleceğini hiç hesap etmedi. Bir insanın geçinmek için sahip olduğu parayı bağış olarak vermesi mantıklı mı, yoksa sadece matematik bilmediğini mi gösteriyor?

Birazdan detaylı bakacağız ama şimdilik şunu söyleyelim ki, bir insanın geçimini sağlayacak kadar parayı hesap etmesi ve kalanını ondalık ve sunu olarak vermesi kesinlikle İncil’e ters değildir. Öyleyse bu metin özelinde baktığımızda, kadının davranışını tek bir şekilde açıklayabiliriz: onun iman hayatıyla.

Yani tüm parasını Tanrı’ya vermeyi seçtiğine göre, kendisini Tanrı’ya adamayı seçtiğini ve geleceği için tamamen Tanrı’ya güvenmeyi seçtiğini anlayabiliriz. Bu dul kadınla hemfikir olabiliriz veya olmayabiliriz, ama Tanrı’ya güvendiği için onu suçlamak gereksiz olacaktır. Sonuçta İsa da onun bu davranışını takdir etti. Hemen İsa’nın sözleri hatırlayalım:

Matta 6:31-34 31 “Öyleyse, ‘Ne yiyeceğiz?’ ‘Ne içeceğiz?’ ya da ‘Ne giyeceğiz?’ diyerek kaygılanmayın. 32 Uluslar hep bu şeylerin peşinden giderler. Oysa göksel Babanız bütün bunlara gereksinmeniz olduğunu bilir. 33 Siz öncelikle O’nun egemenliğinin ve doğruluğunun ardından gidin, o zaman size bütün bunlar da verilecektir. 34 O halde yarın için kaygılanmayın. Yarının kaygısı yarının olsun. Her günün derdi kendine yeter.”

İsa söz verdiyse, sözünü yerine getirecektir.

Bu bölüme baktıktan sonra, şimdi biraz bağış vermek ve genel olarak Tanrı için vermek konularına bakalım. Öncelikle 15’er ayetten 2 tane metin okuyalım.

2. Korintliler 8:1-15 Kardeşler, sizlere Tanrı’nın Makedonya’daki kiliselerine sağladığı lütuftan söz etmek istiyoruz: Büyük sıkıntılarla denendiklerinde, coşkun sevinçleri ve aşırı yoksullukları tam bir cömertliğe dönüştü. 3 Ellerinden geldiği kadarını, hatta daha fazlasını kendi istekleriyle verdiklerine tanıklık ederim. 4 Kutsallara yapılan yardıma katkıda bulunma ayrıcalığının kendilerine verilmesi için bize yalvarıp yakardılar. 5 Umduğumuzdan da öte, kendilerini önce Rab’be, sonra Tanrı’nın isteğiyle bize adadılar. 6 Bu nedenle, aranızda daha önce başladığı bu hayırlı işi tamamlaması için Titus’u isteklendirdik. 7 İmanda, söz söylemekte, bilgide, her tür gayrette, bize beslediğiniz sevgide, her şeyde üstün olduğunuz gibi, bu hayırlı işte de üstün olmaya bakın.​

 8 Bunu buyruk olarak söylemiyorum, yalnızca sevginizin içtenliğini ötekilerin gayretiyle karşılaştırarak sınamak istiyorum. 9 Rabbimiz İsa Mesih’in lütfunu bilirsiniz. O’nun yoksulluğuyla siz zengin olasınız diye, zengin olduğu halde sizin uğrunuza yoksul oldu. 10 Bu konuda size yararlı olanı salık veriyorum. Geçen yıl bağış toplamaya ilk girişen, hatta buna ilk heveslenen siz oldunuz. 11 Şimdi bu işi tamamlayın; bunu candan arzuladığınız gibi, elinizden geldiğince tamamlamaya bakın. 12 Çünkü istek varsa, insanın elinde olmayana göre değil, elindekine göre yardımda bulunması uygundur. 13-15 Amacımız sizi sıkıntıya sokup başkalarını rahatlatmak değildir. Ama eşitlik olsun diye, şimdi elinizdeki fazlalık onların eksiğini tamamladığı gibi, başka zaman onların elindeki fazlalık sizin eksiğinizi tamamlasın. Öyle ki, “Çok toplayanın fazlası, az toplayanın da eksiği yoktu” diye yazılmış olduğu gibi, eşitlik olsun.

Çok kısa özetle, Makedonya’daki kiliseler yoksul olmalarına rağmen, Tanrı’nın lütfuyla örnek bir bağış toplama işine girişiyorlar. Korint’teki kilise ise Makedonya’dan önce böyle bir işe kalkışmasına rağmen, işini tamamlamadı. Bu yüzden Pavlus Makedonya’daki kiliseleri örnek vererek, Korint’teki kiliseyi, başladığı bağış toplama işini bitirmesi için cesaretlendiriyor.

Ayetlere bakalım (Bu ayetler ve sorular, HHT 11. dersten alındı).

1-3 ayetler: Bağış toplama işine girişen Makedonya’daki imanlıların maddi durumu nasıldı? Aşırı yoksullardı. Peki aşırı yoksullukları, vermek konusunda onlara nasıl etki etti? Aşırı yoksullukları, onlarda cömertliğe dönüştü. Bu imanlıları hangi açıdan örnek alabiliriz? Aşırı yoksullukta bile Tanrı için vermenin mümkün olduğu konusunda örnek alabiliriz.  

Sizleri teşvik etmek isterim. Paranız veya zamanınız az olabilir. Ama yine de Tanrı’nın gözünde cömert olabilirsiniz. Çünkü açıkça görüyoruz ki Tanrı rakamlara değil, yüreğe bakıyor. 1000 TL kazanıyorsanız 500 TL bağış yapmanız gerekmez. Tanrı’ya sorarsanız sizi yönlendirecektir. Günde en fazla 1 saat Kutsal Kitap okuyacak zamanınız kalıyorsa 3 saat kitap okuma hedefi koymanız gerekmez. Tanrı ne kadar imkanınız olduğunu zaten biliyor. Tanrı’nın gözünde önemli olan, imkanlarımızı nasıl kullandığımızdır. Eğer 50 TL bağış verebiliyorsak, onu verelim. Eğer 15 dakika Kutsal Kitap okuyabiliyorsak, onu okuyalım. Ama yeter ki bunu ihmal etmeyelim, sadık bir şekilde devam edelim. Rakamların küçük gibi görünmesi bizi lütfen yanıltmasın. Az önce gördük, İsa iki bakır para bağışlayan kadının en çok veren olduğunu söyledi.

Ayet 4: Makedonya’daki imanlılar, yapılan bu yardıma katılmayı ne olarak gördüler? Ayrıcalık!

Bu yardıma katılıyor olmak, onlar için yalnızca yerine getirilen bir ibadet gibi değildi, öyle görmediler. Yoksulluklarına rağmen bu yardıma katılmayı bir ayrıcalık olarak gördüler. Umuyor ve dua ediyorum ki bizler de cömertlik fırsatları geldiği zaman bunları ayrıcalık olarak görürüz.

Ayet 5: Makedonya’daki imanlılar, kendilerini önce kime adadılar? Rab’be adadılar.

Az önce okuduk, en önemli şey her şeyden önce kendimizi Rab’be adamaktır. O zaman zaten Rab’bin her şeyin sağlayanı olduğunu ilan etmiş oluyoruz. O’nun bize verdiği lütufları O’nun istediği şekilde harcamaya kararlı olmuş oluyoruz.

Diğer metne geçelim:

2. Korintliler 9:1-15 Kutsallara yapılacak bu yardımla ilgili olarak size yazmama gerek yok. 2 Çünkü yardıma hazır olduğunuzu biliyorum. Ahaya’daki sizlerin geçen yıldan beri hazırlıklı olduğunu söyleyerek Makedonyalılar karşısında sizinle övünmekteyim. Gayretiniz onların çoğunu harekete geçirdi. 3 Bu konuda sizinle övünmemiz boşa çıkmasın; dediğim gibi, hazırlıklı olasınız diye kardeşleri yanınıza gönderiyorum. 4 Öyle ki, bazı Makedonyalılar benimle birlikte gelir ve sizi hazırlıksız bulurlarsa, sizler bir yana, bizler duyduğumuz güvenden ötürü utanmayalım. 5 Bu nedenle önce yanınıza gelmeleri ve cömertçe vermeyi vaat ettiğiniz armağanları hazırlamaları için kardeşlere ricada bulunmayı gerekli gördüm. Öyle ki, armağanınız cimrilik değil, cömertlik örneği olarak hazır olsun.​

 6 Şunu unutmayın: Az eken az biçer, çok eken çok biçer. 7 Herkes yüreğinde niyet ettiği gibi versin; isteksizce ya da zorlanmış gibi değil. Çünkü Tanrı sevinçle vereni sever. 8 Her zaman, her yönden, her şeye yeterli ölçüde sahip olarak her iyi işe cömertçe katkıda bulunabilmeniz için, Tanrı her nimeti size bol bol sağlayacak güçtedir. 9 Nitekim şöyle yazılmıştır:​

“Armağanlar dağıttı, yoksullara verdi;​

Doğruluğu sonsuza dek kalıcıdır.”​

 10 Ekinciye tohum ve yiyecek ekmek sağlayan Tanrı, sizin de ekeceğinizi sağlayıp çoğaltacak, doğruluğunuzun ürünlerini artıracaktır. 11 Her durumda cömert olmanız için her bakımdan zenginleştiriliyorsunuz. Cömertliğiniz bizim aracılığımızla Tanrı’ya şükran nedeni oluyor. 12 Yaptığınız bu hizmet yalnız kutsalların eksiklerini gidermekle kalmıyor, birçoklarının Tanrı’ya şükretmesiyle de zenginleşiyor. 13 Onlar, içtenliğinizi kanıtlayan bu hizmetten ötürü, açıkça benimsediğiniz Mesih Müjdesi’ne uyarak kendileriyle ve herkesle malınızı cömertçe paylaştığınız için Tanrı’yı yüceltiyorlar. 14 Tanrı’nın size bağışladığı olağanüstü lütuftan dolayı sizler için dua ediyor, sizi özlüyorlar.​

15 Sözle anlatılamayan armağanı için Tanrı’ya şükürler olsun!

6-7 ayetler: Tanrı, sahip olduklarımızdan verirken nasıl bir tutumla vermemizi istiyor? Yüreğimizde niyet ettiğimiz gibi vermemizi, isteksizce veya zorlanmış gibi değil. Çünkü Tanrı’nın sevinçle vereni sevdiğini söylüyor.

Ne kadarını vermemiz gerektiğini hep düşünürüz. Bir gün Hasat’ta Justin abi ile bu konuda sohbet ediyorduk. Bana şöyle dedi: “Ne kadara kadar vermek lazım için iyi bir ölçütüm var: Acıtana kadar. Eğer bağış yaptığım miktar, bağışı yaptıktan sonra hiç acıtmıyorsa, yeterli değil demektir. Ama acıtmaya başlıyorsa, o zaman o doğru miktardır.”

Elbette Tanrı sevinçle vermemiz gerektiğini söylüyor. İsteksizce veya zorlanmış gibi değil. Ama bu açıdan Justin abiye katılıyorum, o sınırı iyi ölçmek lazım. Çünkü böyle yaptığınızda doğru miktar olduğunu anlıyorsanız, o zaman Tanrı gereken esenliği de veriyor.

Ayet 8/11: Tanrı bizlere her nimeti neden bol bol sağlıyor? Her zaman, her yönden, her şeye yeterli ölçüde sahip olarak her iyi işe cömertçe katkıda bulunabilmeniz için sağlıyor.

Bu gerçekten çok önemlidir. Bunu hiç hayatınızda tecrübe ettiniz mi? Ben çok ettim. Ne kadar cimri olursam, finansal bereketim o kadar azalıyor. Tutumlu olmayı abartıp cimrilik boyutuna getiriyorum. Ama ne kadar cömert olursam, Tanrı ondan kat kat bereketliyor.

Kutsal Kitap ayetlerinin yanında, bunun yaşayan bir tanığı olarak sizleri cömertlik konusunda teşvik etmek istiyorum. Tanrı birçok kez bana ve aileme, çalışarak asla sahip olamayacağımız lütuflar ve bereketler verdi. Sadece bir örnek vermek gerekirse, şu anda yurt dışında okumakta olduğum üniversitenin yüksek lisans programının, Amerika Birleşik Devletlerindeki 4 yıllık maliyeti 15000 dolardır. Siz beni tanıyorsunuz, siz de iyi bilirsiniz ki, böyle bir programı Tanrı’nın lütfu olmadan almak isteseydim, içinde yaşadığımız şartlarda bunun hayalini bile kuramazdım. Ama Tanrı sağladı. Bu sadece bir örnektir, hepsini saymak isteseydim bu vaaz bitmezdi.

Tanrı bunları neden sağlıyor? Her zaman, her yönden, her şeye yeterli ölçüde sahip olarak her iyi işe cömertçe katkıda bulunabilmemiz için. Bu aldıklarımızdan aynı zamanda vermemiz de gerekiyor. Tanrı’nın bugüne kadar size sağladığı her şeyi düşünün. Bunları işte bu amaç için sağlıyor. Rab bu konuda yüreğimize dokunsun.

12-13 ayetler: Cömertçe yaptığımız bağışlar, ihtiyaçları karşılamaktan başka hangi amaca hizmet ediyor? Onlar aracılığıyla birçok kişi Tanrı’ya şükrediyor! Cömertliğimiz, Mesih’e olan imanımızın içtenliğinin bir kanıtı oluyor. Sahip olduklarımızı, ihtiyacı olanlarla paylaştığımızı görünce, Tanrı’yı yüceltiyorlar. Rab her birimize bunu nasip etsin diye dua ediyorum.

Şimdi, artık asıl önemli olan noktaya gelelim. Vermek konusunda örneğimiz kimdir?

2. Korintliler 8:9 Rabbimiz İsa Mesih’in lütfunu bilirsiniz. O’nun yoksulluğuyla siz zengin olasınız diye, zengin olduğu halde sizin uğrunuza yoksul oldu.

Bizler Tanrı’nın benzeyişinde yaratılmış insanlar olarak, başka bir insanı sevdiğimizde o insan için cömert oluruz. Bir koca kazancını karısı ve çocukları için harcar, aynı şekilde bir anne de tüm gücünü ve zamanını kocası ve çocukları için harcar. Bir çocuk sahip olduklarını kardeşiyle paylaşır. Bir insanı sevdiğimizde ona her şeyimizi vermek isteriz, bunu zorla yapmayız, sevdiğimiz için yaparız. Bu bizim için bir yük değildir, çünkü yüreğimizden gelir.

Şimdi bir an için her şeyi bir kenara koyalım ve İsa’yı düşünelim. İsa dünyaya gelmeden öncesini düşünelim. O neredeydi? Yuhanna 1. bölüme göre O, başlangıçtaki Söz’dü. Tanrı’yla birlikteydi ve O, Tanrı’ydı. Yaratılan her şey O’nun aracılığıyla var oldu. Baba’yla beraber yücelik içindeydi. Sonra ne oldu? Yüceliğini bıraktı, yeryüzüne geldi.

Beytlehem’de bir yemlikte doğdu. Yaklaşık olarak yaşadığı 33 yıl içinde de zengin değildi. Kendisi dedi: “Tilkilerin ini, kuşların yuvası var, ama İnsanoğlu’nun başını yaslayacak bir yeri yok.” İşte böyle yaşadı. Ve o kısa yaşamın sonunda da, korkunç acılar içinde bir çarmıh üzerinde öldü.

Neden? Ne gerek vardı? Bu soruyu çok duyarım. Tanrı neden buna izin verdi? Başka yolu yok muydu? Tanrı neden İsa’nın bu kadar acı çekmesine izin verdi, neden O’nu kurtarmadı?

Bu sorunun tek bir cevabı vardır:

Yuhanna 3:16 “Çünkü Tanrı dünyayı o kadar çok sevdi ki, biricik Oğlu’nu verdi.

Çünkü Tanrı sevdi! Bizler bugünün vaazı üzerinde düşünürken, paramızın, yiyeceğimizin, giyeceğimizin ve diğer varlıklarımızın, sadece birazını vermek için cesaret buluyoruz. Peki Tanrı, sevgisinden dolayı ne verdi? Tanrı’nın biricik Oğlu, sevgisinden dolayı, kendisini verdi.

Bunu neden yaptı? “Öyle ki, O’na iman edenlerin hiçbiri mahvolmasın, hepsi sonsuz yaşama kavuşsun” diye Oğlu’nu verdi. İsa, “O’nun yoksulluğuyla siz zengin olasınız diye, zengin olduğu halde sizin uğrunuza yoksul oldu.”

İsa ne kadar lütufkardı? İsa ne kadar cömertti? Sonsuz! Ve bunların hepsi sadece bizim için yapıldı. O zaman sahip olduğumuz her şeyden Tanrı için harcamak, bizim için hala çok mu? Hayatımızı O’na adamak, çok mu?

Tanrı, sevgisi için Oğlu’nu verdi. Oğul, sevgisi için hayatını verdi. İsa’nın elçileri, O’nun için canlarını verdiler. Hal böyleyken bizler de, hayatlarımızı bizi seven Tanrı’mızın ellerine bırakalım. Onun bize verdiği bütün bol bereketlerden, ihtiyacı olanlara gerektiğinde vermekten sakınmayalım.

Sadece finansal varlıklarımız için değil, sahip olduğumuz her şey için bu şekilde düşünebiliriz. Çünkü vermek parasal değerlerle ilgili bir konu değil, yüreğimizle ilgili bir konudur.

Tanrı’yı tüm kalbimizle seviyor ve komşumuzu da kendimiz gibi seviyorsak, ve bunda samimiysek, hala yaşıyorken cömert olarak bunu kanıtlama fırsatımız vardır.

Tanrı bu konuda her birimize dokunsun ve kilisesini bereketlesin.

Dünyaya gelmeden önce yücelik içindeydi, dünyada o yüceliği bıraktı ve çarmıhta öldü. Ama meleklerle birlikte tekrar gelecek. O gün bizden hoşnut olsun.

VAAZ 2021.02.21

Uğur Mutlu Yorum yapın

Markos 12:38-40 İsa İkiyüzlü Din Bilginlerini Kınıyor

38-39  İsa öğretirken şöyle dedi: “Uzun kaftanlar içinde dolaşmaktan, meydanlarda selamlanmaktan, havralarda en seçkin yerlere ve şölenlerde başköşelere kurulmaktan hoşlanan din bilginlerinden sakının. 40 Dul kadınların malını mülkünü sömüren, gösteriş için uzun uzun dua eden bu kişilerin cezası daha ağır olacaktır.”

Gördüğümüz gibi İsa din bilginlerinin, Tanrı’nın gözünde kötü olan bazı davranış biçimlerini gösteriyor ve onların özellikle ikiyüzlülüğüne dikkat çekiyor. Herkesi din bilginlerinin bu davranışlarından sakınmaları konusunda uyarıyor. Bu “ikiyüzlü” davranışlar nelerdir bir bakalım.

  • Uzun kaftanlar içinde dolaşmak (Özel olmak ve gösteriş yapmak)
  • Meydanlarda selamlanmak (Popüler ve egoist olmak)
  • Havralarda en seçkin yerlere kurulmak (Ünlü olmak ve fiziksel konum istemek)
  • Şölenlerde başköşelere kurulmak (Seçkinlik ve öncelik istemek)
  • Dul kadınların malını mülkünü sömürmek (Tanrı için toplanan paralarla zenginleşmek)
  • Gösteriş için uzun uzun dua etmek (Halkın önünde dindarlık taslamak)

Bu davranışları sergileyen kişiler din bilginleridir. Yani dini öğrenmiş olan ve halka öğretebilecek olan kişiler.

Aslında bu bölüm Matta’da detaylı olarak açıklanıyor. O bölüme bakalım.

Matta 23:1-36 Vay Halinize!

1-2 Bundan sonra İsa halka ve öğrencilerine şöyle seslendi: “Din bilginleri ve Ferisiler Musa’nın kürsüsünde otururlar. 3 Bu nedenle size söylediklerinin tümünü yapın ve yerine getirin, ama onların yaptıklarını yapmayın. Çünkü söyledikleri şeyleri kendileri yapmazlar. 4 Ağır ve taşınması güç yükleri bağlayıp başkalarının sırtına yüklerler, kendileriyse bu yükleri taşımak için parmaklarını bile oynatmak istemezler.

 5 “Yaptıklarının tümünü gösteriş için yaparlar. Örneğin, hamaillerini büyük, giysilerinin püsküllerini uzun yaparlar. 6 Şölenlerde başköşeye, havralarda en seçkin yerlere kurulmaya bayılırlar. 7 Meydanlarda selamlanmaktan ve insanların kendilerini ‘Rabbî’ diye çağırmalarından zevk duyarlar.

 8 “Kimse sizi ‘Rabbî’ diye çağırmasın. Çünkü sizin tek öğretmeniniz var ve hepiniz kardeşsiniz. 9 Yeryüzünde kimseye ‘Baba’ demeyin. Çünkü tek Babanız var, O da göksel Baba’dır. 10 Kimse sizi ‘Önder’ diye çağırmasın. Çünkü tek önderiniz var, O da Mesih’tir. 11 Aranızda en üstün olan, ötekilerin hizmetkârı olsun. 12 Kendini yücelten alçaltılacak, kendini alçaltan yüceltilecektir.

 13-14 “Vay halinize ey din bilginleri ve Ferisiler, ikiyüzlüler! Göklerin Egemenliği’nin kapısını insanların yüzüne kapıyorsunuz; ne kendiniz içeri giriyor, ne de girmek isteyenleri bırakıyorsunuz!

 15 “Vay halinize ey din bilginleri ve Ferisiler, ikiyüzlüler! Tek bir kişiyi dininize döndürmek için denizleri, kıtaları dolaşırsınız. Dininize döneni de kendinizden iki kat cehennemlik yaparsınız.

 16 “Vay halinize kör kılavuzlar! Diyorsunuz ki, ‘Tapınak üzerine ant içenin andı sayılmaz, ama tapınaktaki altın üzerine ant içen, andını yerine getirmek zorundadır.’ 17 Budalalar, körler! Hangisi daha önemli, altın mı, altını kutsal kılan tapınak mı? 18 Yine diyorsunuz ki, ‘Sunak üzerine ant içenin andı sayılmaz, ama sunaktaki adağın üzerine ant içen, andını yerine getirmek zorundadır.’ 19 Ey körler! Hangisi daha önemli, adak mı, adağı kutsal kılan sunak mı? 20 Öyleyse sunak üzerine ant içen, hem sunağın hem de sunaktaki her şeyin üzerine ant içmiş olur. 21 Tapınak üzerine ant içen de hem tapınak, hem de tapınakta yaşayan Tanrı üzerine ant içmiş olur. 22 Gök üzerine ant içen, Tanrı’nın tahtı ve tahtta oturanın üzerine ant içmiş olur.

 23 “Vay halinize ey din bilginleri ve Ferisiler, ikiyüzlüler! Siz nanenin, dereotunun ve kimyonun ondalığını verirsiniz de, Kutsal Yasa’nın daha önemli konularını –adaleti, merhameti, sadakati– ihmal edersiniz. Ondalık vermeyi ihmal etmeden asıl bunları yerine getirmeniz gerekirdi. 24 Ey kör kılavuzlar! Küçük sineği süzer ayırır, ama deveyi yutarsınız!

 25 “Vay halinize ey din bilginleri ve Ferisiler, ikiyüzlüler! Bardağın ve çanağın dışını temizlersiniz, oysa bunların içi açgözlülük ve taşkınlıkla doludur. 26 Ey kör Ferisi! Sen önce bardağın ve çanağın içini temizle ki, dıştan da temiz olsunlar.

 27 “Vay halinize ey din bilginleri ve Ferisiler, ikiyüzlüler! Siz dıştan güzel görünen, ama içi ölü kemikleri ve her türlü pislikle dolu badanalı mezarlara benzersiniz. 28 Dıştan insanlara doğru görünürsünüz, ama içte ikiyüzlülük ve kötülükle dolusunuz.

 29 “Vay halinize ey din bilginleri ve Ferisiler, ikiyüzlüler! Peygamberlerin mezarlarını yapar, doğru kişilerin anıtlarını donatırsınız. 30 ‘Atalarımızın yaşadığı günlerde yaşasaydık, onlarla birlikte peygamberlerin kanına girmezdik’ diyorsunuz. 31 Böylece, peygamberleri öldürenlerin torunları olduğunuza kendiniz tanıklık ediyorsunuz. 32 Haydi, atalarınızın başlattığı işi bitirin!

 33 “Sizi yılanlar, engerekler soyu! Cehennem cezasından nasıl kaçacaksınız? 34 İşte bunun için size peygamberler, bilge kişiler ve din bilginleri gönderiyorum. Bunlardan kimini öldürecek, çarmıha gereceksiniz. Kimini havralarınızda kamçılayacak, kentten kente kovalayacaksınız. 35 Böylelikle, doğru kişi olan Habil’in kanından, tapınakla sunak arasında öldürdüğünüz Berekya oğlu Zekeriya’nın kanına kadar, yeryüzünde akıtılan her doğru kişinin kanından sorumlu tutulacaksınız. 36 Size doğrusunu söyleyeyim, bunların hepsinden bu kuşak sorumlu tutulacaktır.

Biraz uzun ama özellikle okumak istedim çünkü İsa’nın neyi istemediği çok net görünüyor. Bu olumsuz özelliklerden tümünü ele almaya vaktimiz yok. Ama bu okuduğumuz bölümde geçen bazı kelimeler:

  • Vay halinize (7 kez)
  • İkiyüzlüler (7 kez)
  • Kör (5 kez)

Tanrı Musa aracılığıyla İsrail halkına Yasa’yı öğretti. İncil’den Yasa’nın amacının, günahın bilincine varmak olduğunu okuyoruz. Kutsal Yasa, insanlara yüreklerinin günahlı durumunu çarpıcı şekilde fark ettirmek içindi. Tanrı’nın insandan beklediği davranış, Yasa’nın gereklerini yaparak kurtuluş olamayacağını fark etmekti. Çünkü Yasa’nın tüm gereklerini yerine getirmek bir insan için imkansızdır. Ama İsrail halkı, özellikle de din bilginleri ve Ferisiler, bunun tam tersini düşündüler. Yani insanlar ne kadar Yasa’yı harfi harfine yerine getirirse, Tanrı’nın gözünde o kadar dindar olacaklarını düşündüler. Tanrı’nın verdiği ruhsal bir buyruğu aldılar, onu ruhsal anlamından çıkarttılar ve sadece kelime anlamıyla uyguladılar. Şimdi İsa’nın da bahsettiği bir örneğe bakalım.

Matta 23:5’te “hamail” kelimesini gördük. Onun anlamını bilen var mı?

Hamail: Eski Antlaşma’dan alınan bazı ayetlerin içine konduğu, alna ya da sol kola takılan kese veya kutu. Bir çeşit muska.

İsa Ferisilerin ve din bilginlerinin büyük hamailler yaptıklarını söylüyor. Peki Ferisiler ve din bilginleri neden böyle bir şey yapma gereği duydular? Tanrı’nın onlardan istediği neydi?

Mısır’dan Çıkış 13:3-9 3 Musa halka, “Mısır’dan, köle olduğunuz ülkeden çıktığınız bugünü anımsayın” dedi, “Çünkü RAB güçlü eliyle sizi oradan çıkardı. Mayalı hiçbir şey yenmeyecek. 4 Bugün Aviv ayında buradan ayrılıyorsunuz. 5 RAB sizi Kenan, Hitit, Amor, Hiv ve Yevus topraklarına, atalarınıza vereceğine ant içtiği süt ve bal akan ülkeye götürdüğü zaman bu ay şu törelere uyacaksınız: 6 Yedi gün mayasız ekmek yiyecek, yedinci gün RAB’be bayram yapacaksınız. 7 O yedi gün içinde yalnız mayasız ekmek yiyeceksiniz. Aranızda ve ülkenizin hiçbir yerinde mayalı bir şey görülmeyecek. 8 O gün oğullarınıza, ‘Mısır’dan çıktığımızda RAB’bin bizim için yaptıklarından dolayı bunları yapıyoruz’ diye anlatacaksınız. 9 Bu elinizde bir belirti ve alnınızda bir anma işareti olacak; öyle ki, RAB’bin yasası hep ağzınızda olsun. Çünkü RAB güçlü eliyle sizi Mısır’dan çıkardı.

9. ayete bakalım. Tanrı ne istiyor? Halkın ellerinde bir belirti ve alınlarında bir anma işareti olsun. Hemen devamında amacını da açıklıyor: Öyle ki, Rab’bin yasası hep ağzınızda olsun.

Yasanın Tekrarı 6:4-9 4 “Dinle, ey İsrail! Tanrımız RAB tek RAB’dir. 5 Tanrınız RAB’bi bütün yüreğinizle, bütün canınızla, bütün gücünüzle seveceksiniz. 6 Bugün size verdiğim bu buyrukları aklınızda tutun. 7 Onları çocuklarınıza belletin. Evinizde otururken, yolda yürürken, yatarken, kalkarken onlardan söz edin. 8 Bir belirti olarak onları ellerinize bağlayın, alın sargısı olarak takın. 9 Evlerinizin kapı sövelerine, kentlerinizin kapılarına yazın.”

Yasanın Tekrarı 6:4-9 ayetlerine “şema” yani İbranicede “dinle” deniyor ve Yahudiler bazı başka bölümlerle birlikte bu ayetleri her gün ezberden okuyorlar. 8. ayette Tanrı, buyruklarını, bir belirti olarak ellerine bağlamalarını ve alın sargısı olarak takmalarını istiyor.

Son bir metne daha bakalım:

Yasanın Tekrarı 11:18-21  18 “Bu sözlerimi aklınızda ve yüreğinizde tutun. Bir belirti olarak ellerinize bağlayın, alın sargısı olarak takın. 19 Onları çocuklarınıza öğretin. Evinizde otururken, yolda yürürken, yatarken, kalkarken onlardan söz edin. 20 Evlerinizin kapı sövelerine, kentlerinizin kapılarına yazın. 21 Öyle ki, RAB’bin atalarınıza vermeye söz verdiği topraklar üzerinde sizin de, çocuklarınızın da ömrü uzun olsun ve yeryüzünün üstünde gökler olduğu sürece orada yaşayasınız.

18. ayette, Tanrı amacını belirtiyor: Buyruklarını insanların aklında ve yüreğinde tutmalarını istiyor.

Tüm baktığımız bu metinlerde, ayetlerin anlamı açıktır. Tanrı’nın halkından isteği açıktır. Tanrı, halkına buyruklar veriyor. Bu buyrukları her zaman akıllarında ve yüreklerinde tutmalarını, her zaman onları hatırlamalarını, her adımlarını o buyruklara göre atmalarını ve bütün hayatlarını yasasına göre düzenlemelerini buyuruyor. Peki halk, özellikle Ferisiler ve din bilginleri ne yapıyor?

Ayetlerin yazılı olduğu kağıtlardan kutular, keseler veya muskalar yapıyorlar. Yani hamail. Sonra bu hamailleri ellerinin üzerine, ya da gözlerinin arasına alın bağı ile bağlıyorlar. İsa’nın dediğine göre bir de onları gösteriş olsun diye büyük yapıyorlar. Görüntüyü düşünün. Sokakta yürüyorsunuz ve etrafınızda ellerinde, kollarında veya alınlarında sargıyla bağlanmış kocaman muskalar taşıyan insanlar, uzun kıyafetleriyle, böbürlenerek, uzun uzun dualar ederek dolaşıyorlar.

Tanrı ne istemişti? Buyruklarının hatırlanmasını. Buyrukların, insanların hayatına ve davranışlarına yön vermesini istemişti. Ama din bilginleri ve Ferisiler buyruğu aldı, ruhsal anlamını onun içinden çıkardı, geriye kalan sözcük anlamını, hayatlarında uyguladı. Ama gerçekte hayatlarında uygulanması gereken sözcük anlamı değil, ruhsal anlamıydı.

Bu, ruhsal anlamı çıkarılan ve sözcük anlamı uygulanan tek buyruk değildir. Sadece bir örnekti.   Bunun üzerinde uzunca durduk çünkü bu olumsuz bir örnek olsa da, bizler için iyi bir derstir ve İsa bunun aracılığıyla bize öğretiyor. İsa bugün bize ne öğretiyor? 

Eğer bir cümleyle özetlemeye çalışacak olursak, İsa, her birimize emanet edilen kutsal gerçeklerle neler yaptığımıza, bize öğrettiği dersleri nasıl uyguladığımıza büyük önem gösteriyor. Bunun aksini yaparsak ikiyüzlü olacağımızı söylüyor. Özellikle “Ferisilerin ve din bilginlerinin nasıl uyguladığına” değil, ama “bizlerin nasıl uyguladığımıza” diyorum.

Ferisileri ve din bilginlerini işaret edip onları kınamak çok kolaydır. Ama Tanrı bizden bunu mu istiyor?

Sizlere hayatımdan kısa bir örnek aktarayım. Bazılarınız hatırlayacaktır, bir gün Dan abinin bir arkadaşının daveti üzerine, uzunca süre beklenen çocuklarının sonunda dünyaya gelişini kutlamak için bir etkinliğe gittik. Çocuk doğmadan önce ailesi Dan abi aracılığıyla kiliseden de dua istemişti. Çocuk doğunca, onun için dua etmek istediler. Orada hem Müslüman bir din adamı vardı, hem de Dan abi ile ben vardık ve ben o gün pastör gömleği giydim. Sıra bana geldiğinde bebeği kucağıma aldım ve tüm insanların önünde, Tanrı’ya bebek için dua ettim. Gerçekten harika bir zamandı. Yüreğimde derinden Tanrı’nın varlığını hissettiğim bir zamandı.

Ayrıca o gün kendimi çok farklı hissettim. Çünkü oradaki herkes, Müslüman din görevlisi de dahil olmak üzere bana “hocam” şeklinde hitap ettiler. Aralarından “sayın rahip bey”, “sayın papaz” ve “efendim” diye hitap edenler de oldu. Bunu orada Hristiyan bir din görevlisi olduğumu bildikleri için yaptılar. Kesinlikle kötü niyetli oldukları için bu unvanlarla hitap etmediler. Çok saygı gösterdiler, bu onların yüreğindeki iyilikten kaynaklanıyordu. Onlara minnettarım.

Yine de o günden sonra bunun üzerinde çok düşündüm. Elbette biz şimdi bütün saygı ve yücelik hakkını Tanrı’ya bırakıyoruz. Ama şu soruyu kendime sormadan edemedim: Eğer 1985’de değil de 1285’de doğsaydım ve bir rahip olsaydım, o ilgiyi ve saygıyı görseydim, kendimi bir Ferisi gibi hissetmekten ve davranmaktan engelleyebilir miydim?

Ben de o ilgi ve saygıyı görmeye başladıktan sonra, sırf gösteriş için, öncelik için, popüler olmak için, dindar görünmek için, Tanrı buyruklarının ruhsal anlamlarını çıkarıp onları sadece sözcük anlamıyla uygulamaya başlar mıydım? Ve bu şekilde diğer insanlara öğretir miydim? Benim de bir Ferisi olmamı ne engelleyebilirdi?

Cevabı nettir: İsa’nın sözüne bağlı kalmak. Bugünkü metnimizde, Markos 12:39’da İsa dedi ki: bu özellikleri yapan… din bilginlerinden sakının.

TDK’ye göre sakınmak şu anlamlara geliyor:

1) Herhangi bir korku veya düşünce ile bir şeyi yapmaktan uzak durmak. ​

İkiyüzlü olmak korkusu ve düşüncesi ile Tanrı buyruklarının ruhsal anlamını unutmaktan uzak durmak.

2) Olabileceği düşünülen kötülüklere karşı önlemler almak. ​

İkiyüzlü olmak kötülüğüne karşı Tanrı buyruklarının ruhsal anlamlarını düşünerek ve uygulayarak uyanık olmak.

3) Korumak, esirgemek, gözetmek.

Tanrı buyruklarının ruhsal anlamları üzerinde düşünerek, uygulayarak ve o şekilde öğreterek kendimi ve tüm kardeşlerimi kötü olandan korumak, esirgemek ve gözetmek.

Tanrı buyrukları arasından sözcük anlamıyla uygulamaktan zevk aldığım ama Tanrı’nın asıl mesajını arka plana ittiğim bir buyruk var mı? Kendimi başkalarından üstün görüyor muyum? Elimde olan imkanları Tanrı’nın hoşuna gitmeyecek şekillerde kullanıyor muyum? Şu kişiden veya bu kişiden daha iyi olduğumu düşündüğüm bir konu var mı?

Önce kendimiz sakınmalıyız, sonra bulunduğumuz yerde bu düşünceyle Tanrı sevgisiyle mücadele etmeliyiz. Toplumdaki günahlarla Tanrı sevgisinde mücadele etmek de kutsal olmanın bir parçasıdır. Her bakımdan Mesih’e benzemenin bir gereğidir. Kardeşimizde veya komşumuzda benzer durumlar görüp de onu Tanrı sevgisiyle uyarmıyorsak bu da Tanrı’nın gözünde iyi olmaz.

Tanrı’yı hoşnut eden Hristiyanlar olarak, hem gerektiğinde Papa’ya “Sen yanılıyorsun” diyebilen Martin Luther kadar cesur, hem de Natan’dan duyduktan sonra tövbe eden Davut kadar alçak gönüllü olabilmeliyiz. Unutmayalım ki her iki durumda da çalışan Kutsal Ruh’tur.

Rab bize fark ettirsin diye dua edelim ve O’nun yardımını isteyelim.

SLAYTLAR:

1) Herhangi bir korku veya düşünce ile bir şeyi yapmaktan uzak durmak. 
İkiyüzlü olmak korkusu ve düşüncesi ile Tanrı buyruklarının ruhsal anlamını unutmaktan uzak durmak. 

2) Olabileceği düşünülen kötülüklere karşı önlemler almak. 
İkiyüzlü olmak kötülüğüne karşı Tanrı buyruklarının ruhsal anlamlarını düşünerek ve uygulayarak uyanık olmak. 

3) Korumak, esirgemek, gözetmek. 
Tanrı buyruklarının ruhsal anlamları üzerinde düşünerek, uygulayarak ve o şekilde öğreterek kendimi ve tüm kardeşlerimi kötü olandan korumak, esirgemek ve gözetmek. 

VAAZ 2021.02.14

Uğur Mutlu Yorum yapın

Dünyanın sevgililer günü ilan edip kutladığı bugün, biz de sevgi hakkında konuşacağız.

Markos 12:28-34 // En Büyük Buyruk

28 Onların tartışmalarını dinleyen ve İsa’nın onlara güzel yanıt verdiğini gören bir din bilgini yaklaşıp O’na, “Buyrukların en önemlisi hangisidir?” diye sordu.

29 İsa şöyle karşılık verdi: “En önemlisi şudur: ‘Dinle, ey İsrail! Tanrımız Rab tek Rab’dir. 30 Tanrın Rab’bi bütün yüreğinle, bütün canınla, bütün aklınla ve bütün gücünle seveceksin.’ 31 İkincisi de şudur: ‘Komşunu kendin gibi seveceksin.’ Bunlardan daha büyük buyruk yoktur.”

32 Din bilgini İsa’ya, “İyi söyledin, öğretmenim” dedi. “ ‘Tanrı tektir ve O’ndan başkası yoktur’ demekle doğruyu söyledin. 33 İnsanın Tanrı’yı bütün yüreğiyle, bütün anlayışıyla ve bütün gücüyle sevmesi, komşusunu da kendi gibi sevmesi, bütün yakmalık sunulardan ve kurbanlardan daha önemlidir.”

34 İsa onun akıllıca yanıt verdiğini görünce, “Sen Tanrı’nın Egemenliği’nden uzak değilsin” dedi.

 Bundan sonra kimse O’na soru sormaya cesaret edemedi.

Birçok din bilgini İsa’ya gelip sorular sordu ama bu adam onlar arasında en sevdiklerimden birisidir. Oradaydı, tartışmaları dinliyordu ve İsa’nın verdiği cevaplardan etkileniyordu. Bu sebeple İsa’ya yaklaştı ve O’na sordu: “Buyrukların en önemlisi hangisidir?”

Yasa’da kaç temel buyruk/emir var? Birlikte sayalım:

1- Seni Mısır’dan, köle olduğun ülkeden çıkaran Tanrın RAB benim. Benden başka tanrın olmayacak.

2- Kendine yukarıda gökyüzünde, aşağıda yeryüzünde ya da yer altındaki sularda yaşayan herhangi bir canlıya benzer put yapmayacaksın. Putların önünde eğilmeyecek, onlara tapmayacaksın.

3- Tanrın RAB ‘bin adını boş yere ağzına almayacaksın. Çünkü RAB , adını boş yere ağzına alanları cezasız bırakmayacaktır.

4- Şabat Günü’nü kutsal sayarak anımsa. Altı gün çalışacak, bütün işlerini yapacaksın. Ama yedinci gün bana, Tanrın RAB ‘be Şabat Günü olarak adanmıştır.

5- Annene babana saygı göster. Öyle ki, Tanrın RAB ‘bin sana vereceği ülkede ömrün uzun olsun.

6- Adam öldürmeyeceksin.

7- Zina etmeyeceksin.

8- Çalmayacaksın.

9- Komşuna karşı yalan yere tanıklık etmeyeceksin.

10- Komşunun evine, karısına, erkek ve kadın kölesine, öküzüne, eşeğine, hiçbir şeyine göz dikmeyeceksin.

En önemlisi hangisi? Din bilgini çok güzel bir soru sordu. Öyle ki, cevap, insanın varlığının amacını açıklayacaktı. İnsan neden var?

İlk 5 tanesinin mesajı Tanrı’yı sevmek, ikinci 5 tanesinin mesajı ise komşumuzu sevmek. İsa’ya göre bunlar en büyük buyruklardır. Şimdi bunlardan bahsedelim.

Tanrı’yı ve komşumuzu sevmek ne demektir? Tanrı’yı ve komşumuzu bütün varlığımızla nasıl sevebiliriz? Tanrı bizim bunu nasıl yapmamızı istiyor?

Bu öyle bir konu ki, saatlerce hatta günlerce üzerinde konuşulabilir. Ama bugün özellikle İsa’nın kullandığı 3 Eski Antlaşma referansı üzerinden düşünelim.

1- Markos 12:29-30 29 İsa şöyle karşılık verdi: “En önemlisi şudur: ‘Dinle, ey İsrail! Tanrımız Rab tek Rab’dir. 30 Tanrın Rab’bi bütün yüreğinle, bütün canınla, bütün aklınla ve bütün gücünle seveceksin.’

Yasanın tekrarı 6:4-5 4 Dinle, ey İsrail! Tanrımız RAB tek RAB’dir. 5 Tanrınız RAB’bi bütün yüreğinizle, bütün canınızla, bütün gücünüzle seveceksiniz.

Anlamı açıktır değil mi? Tanrı’yı sevmek bizim Ona karşı sorumluluğumuzdur çünkü bizler Onun sevgiyle yarattığı oğulları ve kızlarıyız! Bazen insanlar bu ifadeleri zorlama bulabilir. Tanrı bizleri yaratmış ama zorla sevdirmek istiyor gibi. Çünkü emirle sevgi olmaz diye düşünülür. Ama bizim tarafımızdan sevilmeyi istemek kendisinin en doğal hakkıdır. Çocuklarımızın anne-babaları olarak, çocuğumuz anne-baba sevgisini bize değil de sokaktaki başka birisine gösterseydi bunu nasıl karşılardık? Bizler de Tanrı’nın benzeyişinde yaratılan ve Onun özünden gelen çocukları olarak bu hakkı Ona çok göremeyiz.

Tanrı biz insanların yaşamından en üstün yeri almak ister ve bunda haklıdır. Sadece hakkı olanı istiyor, fazlasını değil. Bu konuda bizi uyarması da çok yerindedir çünkü dünyada sevgimizi verebileceğimiz çok fazla alternatif var. Ama hiçbir sevgi, içimizdeki Tanrı sevgisiyle rekabet etmemeli, çünkü en üstün sevgi Tanrı sevgisidir.

2- Markos 12:31 31 İkincisi de şudur: ‘Komşunu kendin gibi seveceksin.’ Bunlardan daha büyük buyruk yoktur.”

Levililer 19:18 Öç almayacaksın. Halkından birine kin beslemeyeceksin. Komşunu kendin gibi seveceksin. RAB benim.

Levililer 19. bölümün tamamını eğer imkanınız olursa bugünün geri kalanında 1 kez okumanızı tavsiye ederim. Burada adalet ve kutsallık yolları öğretiliyor. Kısaca aktarmak istiyorum:

  • Kutsal olun
  • Anne-babanıza saygı gösterin
  • Şabat günlerini tutun
  • Putlara tapmayın
  • Tarlanızı sınırına kadar biçmeyin ve kalan başakları toplamayın, aynı şekilde bağınızı tümüyle devşirmeyin ve yere düşen üzümleri toplamayın çünkü onlar yoksulların ve yabancılarındır
  • Çalmayın
  • Hile yapmayın
  • Yalan söylemeyin
  • Benim adımla yalan yere ant içmeyin
  • Komşunuza haksızlık etmeyin
  • İşçinin alacağını sabaha bırakmayın
  • Sağır ve körü gözetin
  • Yargılarken haksızlık yapmayın
  • Yoksulu ve güçlüyü kayırmayın
  • Komşunuzu adaletle yargılayın
  • Halkın arasında birbirinizi çekiştirmeyin
  • Komşunuzun canına zarar vermeyin
  • Kardeşinize yüreğinizde nefret beslemeyin

… ve dahası da vardır. Bunlar nasıl adil ve kutsal olabileceğimiz konusunda Tanrı’nın verdiği yönergeler. Yalnız şuna dikkat edelim: Bu buyruklarda hemen sonra Tanrı şöyle diyor:

Levililer 19:17 17 “ ‘Kardeşine yüreğinde nefret beslemeyeceksin. Komşun günah işlerse onu uyaracaksın. Yoksa sen de günah işlemiş olursun. 18 Öç almayacaksın. Halkından birine kin beslemeyeceksin. Komşunu kendin gibi seveceksin. RAB benim.

Tanrı’yı ve komşumuzu sevmek, adil ve kutsal olmak bütün bu buyruklarla mümkün oluyor ama aynı zamanda komşumuz günah işlerse onu uyarma sorumluluğumuz da var. Tanrı, aksi halde günah işlemiş olacağımızı söylüyor. Önce kiliseye, sonra tüm dünyaya karşı bir sorumluluğumuz da budur.

Şöyle diyebilirsiniz: İyi ama İsa, birbirimizi yargılamamamız gerektiğini söyledi. Bir yanağımıza tokat atana öbür yanağımızı dönmemizi istedi. Bizi zorla yürütenle daha fazla yürümemizi istedi. Zulüm gördüğünde sesini çıkarmadı. Sövüldüğünde sövgüyle karşılık vermedi. Ayrıca İsa çarmıhta öldü ve bizi yasadan özgür kıldı, artık yasadaki buyruklara uymak zorunda değiliz.

Evet, kesinlikle haklısınız. İsa bütün bunları zaten Tanrı sevgisinden dolayı yaptı. İsa’nın dünyaya geliş amacı zaten çarmıh üzerinde günahlarımızın bedelini yüklenmek ve bizi özgür kılmaktı. Denendi ve günah işlemedi. O yüzden kusursuz bir şekilde Tanrı’nın isteğini yerine getirdi. Bunu bize olan sevgisi için ve Tanrı’nın üstün sevgisiyle yaptı. Bu buyrukları yerine getirerek kurtulamayız, sadece İsa’ya iman ederek kurtulabiliriz.

Ama aynı zamanda İsa bize yeryüzünün tuzu ve ışığı olduğumuzu ve birbirimizi sevmemiz gerektiğini de söyledi. O zaman komşumuz günah işlediğinde uyarmak da Tanrı’nın sevgisinden gelmeli. O zaman kutsal olur. Birbirimizi yargılamamak demek, bir haksızlık gördüğümüzde susmak anlamına gelmiyor. Özellikle de bu haksızlık Tanrı adıyla yapılıyorsa.

Eğer her birimiz, komşumuzun günah işlediğini gördüğümüzde onu uyarsaydık, hayal edelim. Mesela Türkiye’de herkes, yanındaki kişinin günah işlediğini görüyor ve onu uyarıyor.

  • Eşim işe girip aileme bakmadığım için beni uyarıyor
  • Ben kızımı gerçek güzelliğin Mesih’e benzemek olduğu konusunda uyarıyorum
  • Kızım bir arkadaşını bir hayvana zulmederken gördüğünde onu uyarıyor
  • İş arkadaşım diğer arkadaşını rüşvet alırken gördüğünde onu uyarıyor
  • Sokakta bir adam karısını döverken bir insan onu uyarıyor
  • Bir genç, haksız kazanç için dolandırıcılık yapan arkadaşını uyarıyor
  • Bir kişi, sürekli dedikodu yapan arkadaşını uyarıyor
  • Başka bir kişi, çalıştırdığı işçisinin hakkını vermeyen arkadaşını uyarıyor

O zaman bu ülke nasıl bir yer olurdu? Bunlar sadece Tanrı’yı ve komşumuzu sevmekle mümkün olabilir.

Bu yüzden bu, Tanrı’yı ve komşumuzu sevmemizin bir parçasıdır. Hristiyanları hem kilisede hem de dünyada daha cesur olmak için teşvik etmek istiyorum. İsa’nın buyurduğu gibi Tanrı’yı ve komşularımızı tüm varlığımızla seven yaşamlar yaşayabilmemiz için teşvik etmek istiyorum.

Öyle ki hem aramızda Tanrı’nın adı yücelsin hem de bizi gören dışarıdaki insanlar Tanrı’yı yüceltsinler.

İsa’yı dinleyen din bilgini, İsa’dan en büyük buyrukların hangileri olduğunu öğrendiğinde O’na 33. ayette şöyle dedi:

3- Markos 12:33 33 İnsanın Tanrı’yı bütün yüreğiyle, bütün anlayışıyla ve bütün gücüyle sevmesi, komşusunu da kendi gibi sevmesi, bütün yakmalık sunulardan ve kurbanlardan daha önemlidir.”

Toplumumuzda algı çoğunlukla bunun tam tersidir. Hayatımızda her ne yaparsak yapalım, yine de sunu ve kurbanlarımızı vermeliyiz çünkü önemli olan şey Tanrı için yaptığımız bu ibadet ritüelleridir diye düşünülür. İnsan günah işler, sonra kiliseye gidip günah çıkartır. Ama Tanrı Hoşea 6:6’da şöyle dedi:         

“… ben kurbandan değil, bağlılıktan hoşlanırım, Yakmalık sunulardan çok beni tanımanızı isterim.”

Tanrı’nın bizden en çok beklediği şeylerden birisi kendisini tanımak. Aksi durumda zaten kutsal olmamız mümkün olmazdı, çünkü Tanrı’yı ve O’nun karakterini tanımadan neyin kutsal olduğunu nasıl bilebilirdik?

Din bilgini bunu çok iyi anlamıştı. Bu yüzden İsa ona şöyle dedi:

34 İsa onun akıllıca yanıt verdiğini görünce, “Sen Tanrı’nın Egemenliği’nden uzak değilsin” dedi.

Bundan sonra kimse O’na soru sormaya cesaret edemedi.

En büyük buyruk, yaratıcımızı bütün varlığımızla sevmemiz ve komşumuzu kendimiz gibi sevmemizdir. Ama bunu görüntüde değil, gerçekte yapmamız gerekiyor. Çünkü bu buyruklar, sunularımız ve kurbanlarımızdan bile daha önemlidir. Zaten İsa Mesih’e iman etmekle O’na kendimizi yaşayan diri kurbanlar olarak sunmuş oluyoruz değil mi?

Rab her birimizi ve kilisesini bereketlesin. Bu üstün sevgi hayatlarımızda gerçekleşsin diye birlikte dua edelim.

VAAZ 2021.02.07

Uğur Mutlu Yorum yapın

Ölümden sonra diriliş olmadığını söyleyen Sadukiler İsa’ya gelip şunu sordular: “Öğretmenimiz, Musa yazılarında bize şöyle buyurmuştur: ‘Eğer bir adam ölür, geride bir dul bırakır, ama çocuk bırakmazsa, kardeşi onun karısını alıp soyunu sürdürsün.’ Yedi kardeş vardı. Birincisi evlendi ve çocuk bırakmadan öldü. İkincisi aynı kadını aldı, o da çocuk sahibi olmadan öldü. Üçüncüsüne de öyle oldu. Yedisi de çocuksuz öldü. Hepsinden sonra kadın da öldü. Diriliş günü, ölümden dirildiklerinde kadın bunlardan hangisinin karısı olacak? Çünkü yedisi de onunla evlendi.” İsa onlara şöyle karşılık verdi: “Ne Kutsal Yazılar’ı ne de Tanrı’nın gücünü biliyorsunuz. Yanılmanızın nedeni de bu değil mi? İnsanlar ölümden dirilince ne evlenir ne evlendirilir, göklerdeki melekler gibidirler. Ölülerin dirilmesi konusuna gelince, Musa’nın Kitabı’nda, alevlenen çalıyla ilgili bölümde Tanrı’nın Musa’ya söylediklerini okumadınız mı? ‘Ben İbrahim’in Tanrısı, İshak’ın Tanrısı ve Yakup’un Tanrısı’yım’ diyor. Tanrı ölülerin değil, dirilerin Tanrısı’dır. Siz büyük bir yanılgı içindesiniz.” ‘ 

MARKOS 12:18-27 

Dirilişle ilgili soru 

18-23 Ayetleri: 

1 – Sadukilerin dirilişe inanmaması: Sadukiler ölümden sonra diriliş olmadığını söylüyor. Sadece bu değil, başka bazı gerçekleri de kabul etmiyorlar. Elçilerin işleri 23. bölümde Pavlus kurulda yargılanırken oradakilerden bazılarının Ferisi bazılarının Saduki olduğunu anlıyor ve ona göre bir konuşma yapıyor, sebebini Luka şöyle açıklıyor: 

‘ Sadukiler, ölümden diriliş, melek ve ruh yoktur derler; Ferisiler ise bunların hepsine inanırlar. ‘ 

ELÇİLERİN İŞLERİ 23:8 

2 – Hikayenin içeriği – komikliği / hiç böyle bir şey duydunuz mu? Onlar aslında alay ediyorlar gibi görünüyor. Günümüzde de “akılcılar” veya bilime inandığını iddia edenler tanrısal gerçekleri komik örneklerle anlatırlar. Hikayedeki yasa nedir, Musa gerçekte ne buyurmuştu: 

‘ “Birlikte oturan kardeşlerden biri oğlu olmadan ölürse, ölenin dulu aile dışından biriyle evlenmemeli. Ölenin kardeşi dul kalan kadına gidecek. Onu kendine karı olarak alacak, ona kayınbiraderlik görevini yapacak. Kadının doğuracağı ilk oğul, ölen kardeşin adını sürdürsün. Öyle ki, ölenin adı İsrail’den silinmesin. Ama adam kardeşinin dul karısıyla evlenmek istemiyorsa, dul kadın kent kapısında görev yapan ileri gelenlere gidip şöyle diyecek: ‘Kayınbiraderim İsrail’de kardeşinin adını yaşatmayı kabul etmiyor. Bana kayınbiraderlik görevini yapmak istemiyor.’ Kentin ileri gelenleri adamı çağırıp onunla konuşacaklar. Eğer adam, ‘Onunla evlenmek istemiyorum’ diye üstelerse, kardeşinin dul karısı ileri gelenlerin önünde adamın yanına gidecek, onun ayağındaki çarığı çıkaracak, yüzüne tükürecek ve, ‘Kardeşine soy yetiştirmek istemeyen adama böyle yapılır’ diyecek. Adamın soyu İsrail’de ‘Çarığı çıkarılanın soyu’ diye bilinecek. ‘ 

YASA’NIN TEKRARI 25:5-10 

Yasanın özeti 

İşte bu yasaya göre konuştuğunu düşünen Sadukiler şimdi İsa’ya soruyor: diriliş günü bu kadın 7 kardeşten hangisinin karısı olacak? 

24-27 Ayetleri: 

1- İsa’ya göre Sadukiler neden yanıldılar? Kutsal yazıları ve tanrının gücünü bilmiyorlar. Bildiklerini düşünerek geldikleri için rab onlara bilmediklerini gösterdi. Bilmediklerini düşünerek gelselerdi bildiklerini anlatırdı:  

‘Egemen RAB şöyle diyor: Sarığı çıkar, tacı kaldır. Artık eskisi gibi olmayacak. Alçakgönüllü yükseltilecek, gururlu alçaltılacak. ‘ 

HEZEKİEL 21:26 

Bugün de bu durumda birçok kişi vardır. Kutsal Yazıları ve Tanrı’nın gücünü bilmeyen insanlar için her zaman dua yüreği taşıyalım onlar için dua edelim. 

2- 25. ayette bir sır öğreniyoruz: evlilik konuları cennette devam etmiyor. Yani imanlılar birbirini tanımayacak veya kadın ya da erkek olma özelliklerini kaybedecekler demiyor ama aynı melekler gibi olacaklarını evlenmeyeceklerini evlendirilmeyeceklerini söylüyor.  

3- Ve İsa’ya Musa’dan yola çıkarak geldikleri için İsa da onlara Musa’dan örnek gösteriyor ve hem Kutsal Yazılar dersi veriyor hem de diriliş dersi veriyor.  

‘ Ben babanın Tanrısı, İbrahim’in Tanrısı, İshak’ın Tanrısı ve Yakup’un Tanrısı’yım.” Musa yüzünü kapadı, çünkü Tanrı’ya bakmaya korkuyordu. ‘ 

MISIR’DAN ÇIKIŞ 3:6 

İsa ne demek istedi? Amacı: Tanrının ölülerin değil yaşayanların tanrısı olduğunu onlara göstermek istiyor. Ama mantıksal bir sorun var orada (fikri olan??). Çalıda Tanrı Musa’ya göründüğünde ve bu cümleyle kendini tanıttığında İbrahim de İshak da Yakup da ölüydü! O zaman İsa neden Tanrı’nın hem ölülerin değil dirilerin Tanrı’sı olduğunu göstermek isterken hem ölülerin isimlerini söyledi? 

Şöyle düşünelim Tanrı hem İbrahim’e hem İshak’a hem de Yakup’a vaat verdi. (Aslında İbrahim’e vaat etti). Ne vaat etti? Bu toprakları alacaksınız. Kendimizi onların yerine koyalım. Bu üçü de bu vaadin gerçekleştiğini gördü mü? Görmedi. Hatta konuştuğumuz gibi Tanrı yanan çalıda Musa’ya kendisini tanıtırken bu üçü de çoktan ölmüştü. Ama İsa yine de Tanrı’nın ölülerin değil dirilerin Tanrı’sı olduğunu söylüyor.  

Bu şundan başka hiçbir şey demek olamaz: Tanrı İbrahim’e, İshak’a ve Yakup’a verdiği vaadi yerine getirecektir, çoktan fiziksel olarak ölmüş olsalar bile! Yani onların fiziksel olarak ölmüş olması Tanrı için ölmüş oldukları anlamına gelmiyor. Onların fiziksel olarak ölmüş durumda olmaları yine de Tanrı’nın vaatlerini yerine getiremeyeceği anlamına gelmiyor. Çünkü Tanrı için onlar diridir! İşte İsa’nın bahsettiği gibi Tanrı’nın gücünü görebiliriz ve onu yüceltebiliriz! Böyle bir Tanrımız vardır. 

Fikoş abla beni Yunanistan’a götüreceğine söz verse ama bundan önce ben ölsem bitmiştir. Artık bunun bir daha gerçekleşme şansı yok. Ama Tanrı için böyle değildir. O sözlerini yerine getirir ve dirilişi söz verdi. 

Tanrı dirilerin Tanrısı’dır ve ölümden diriliş vardır. 

4- İsa’nın son cümlesi “siz büyük bir yanılgı içindesiniz” oldu. Rab yüreklerimizin yanılgılarını düzeltsin diye dua edelim. Belki burada hepimiz dirilişe zaten inanıyor olabiliriz ama hem hala inanmayanlar için dua edebiliriz hem de farkında olmadığımız kendi başka yanılgılarımız varsa rab bize onları göstersin ve düzeltmemizi sağlasın diye dua edebiliriz.  

Rabbin sofrası için: Yuhanna 1:29-34 

VAAZ 2021.01.31

Uğur Mutlu Yorum yapın

Sezar’ın Hakkı Sezar’a

MARKOS 12:13-17 ‘Daha sonra İsa’yı söyleyeceği sözlerle tuzağa düşürmek amacıyla Ferisiler’den ve Hirodes yanlılarından bazılarını O’na gönderdiler. Bunlar gelip İsa’ya, “Öğretmenimiz” dediler, “Senin dürüst biri olduğunu, kimseyi kayırmadan, insanlar arasında ayrım yapmadan Tanrı yolunu dürüstçe öğrettiğini biliyoruz. Sezar ‘a vergi vermek Kutsal Yasa’ya uygun mu, değil mi? Verelim mi, vermeyelim mi?” Onların ikiyüzlülüğünü bilen İsa şöyle dedi: “Beni neden deniyorsunuz? Bana bir dinar getirin bakayım.” Parayı getirdiler. İsa, “Bu resim, bu yazı kimin?” diye sordu. “Sezar’ın” dediler. İsa da, “Sezar’ın hakkını Sezar’a, Tanrı’nın hakkını Tanrı’ya verin” dedi. İsa’nın sözlerine şaşakaldılar. ‘

Biraz önce / önceki bölümde ne olmuştu? Bağ kiracıları benzetmesi ile İsa, Yahudi önderlere, kendi yüreklerinin durumunu onların yüzüne vurmuştu. Yahudi önderler İsa’nın kendilerinden bahsettiğini hemen anlamış ve onu tutuklamak istemişler, ama yapamamışlardı.

Şimdi Ferisiler, Hirodes yanlıları ile birlikte İsa’yı tuzağa düşürmek istiyorlar. Nasıl? İsa’ya tuzaklı sorular sorarak. Neden? Ağzından yanlış bir cümle çıksın ki onu yetkililere teslim edelim düşüncesiyle.

Buna yabancı değiliz. Örneğin iyi niyetli olmayan insanlar, sanki haberci veya araştırmacı gibi size gelip sorular sorabilir, aslında iyi bir niyetle açıklamak için söylediğiniz cümlelerden cımbızla kelimeleri çeker ve sonra sizi kötü gösterebilir. Bu gibi durumlara bazen tanık oluruz, hatta bazen kendi başımıza gelir.

Şimdi vereceğim örnek lütfen yanlış anlaşılmasın. Asla siyasi bir olay olduğu için değil, sadece bizzat tanık olduğun bir olay olduğu için bunu anlatıyorum. Zaten bir siyasi olay da sayılmaz ama yine de bunu söylemiş olayım.

Bir gün tesadüf eseri denk geldiğim bir tartışma programında, ismini hatırlamadığım bir tarihçi, Atatürk’ün gerçekte İngiltere için çalışan bir ajan olduğu iddialarını çürütmeye çalışıyordu. Bazı noktalarda belgeler göstererek Atatürk’ün öyle olmadığını kanıtlamaya çalışıyordu. O programın tamamını değil ama uzunca bir kısmını seyrettim. Sonra aradan saatler geçti. Sosyal medya hesabıma bakarken, bir video fark ettim. Tıkladığımda gördüğüme inanamadım. Videoda, o tarihçinin, farklı anlarda söylediği farklı cümleler, montaj yoluyla sanki art arda söylenmiş gibi birleştirilmiş ve bir dakikalık o videoyu seyrettiğinizde, tarihçi, Atatürk’ün aslında İngiltere için çalışan bir ajan olduğunu söylüyor!

İyi niyetli olmayan insanlar, bunun aynısını Kutsal Kitap için, Hristiyanlar için ve Tanrı için yapıyorlar. Bu kişilerin gerçekte iki yüzlü olduğunu söyleyebiliriz. İsa da onlara öyle dedi. Çünkü size gösterdikleri bir yüz vardır, haberci veya araştırmacı yüzü. Ya da konu her neyse. Ama bir de gerçek yüzü vardır, gerçekte size zarar vermek isteyen, kötü niyetli. Çok kolay tuzağa düşülebilir. Rab hepimize bilgelik versin. Öğretmenimiz bunu çok yaşadı ve bu olay onlardan bir tanesi.

İlginç bir nokta: Ferisiler özünde dini bir grup, İsrail halkının dini önderleri. Ama aynı zamanda onlar bir siyasi gruptu.

İsrail toprakları, İsa’nın yaşadığı bu dönemde Roma imparatorluğunun işgali altındaydı. İsrail halkına Romalılar hükmediyordu. Belli noktalarda kendi içlerinde bir özerklik olabilir, ama son sözü Roma söylüyordu. Doğal olarak Ferisiler bundan hiç hoşnut değillerdi.

Diğer tarafta da Hirodes yanlıları var. Onlar kimdir? Onlar da İsrailli, ve onlar da bir siyasi grup. Ama onların farkı şudur: o dönemin Roma yönetimine tamamen bağlılardı. Bu yüzden Hirodes’in çıkarlarını kolluyorlardı. Ve bu yüzden, Ferisilere düşmanlardı.

Ama bu bölümde ve Kutsal Kitap’ın başka yerlerinde ne görüyoruz? Ferisiler ve Hirodes yanlıları, İsa’yı yakalamak ve öldürmek için birlikte hareket ediyorlar. Düşmanlar, birlikte hareket ediyorlar.

Siyasetten konu açtılar: Sezar’a vergi ödemek yasaya uygun mu? Hangi yasaya? Kutsal Yasa’ya.

Tabii ki Ferisi olsun Hirodes yanlısı olsun, hiçbir Yahudi, Roma’nın hükmü altında olmaktan mutlu değildi. Ferisiler bundan hiç memnun değildi ama Hirodes yanlıları, yönetimi destekledikleri için biraz daha ılımlıydı.

Eğer İsa açıkça Sezar’a vergi vermenin yasaya tamamen uygun olduğunu söyleseydi, oradaki kimse bir daha İsa’yı dinlemezdi. Diğer taraftan, eğer Sezar’a vergi vermemeyi öğretseydi, zaten hemen tutuklanırdı.

Ne yapacaktı? İsa’nın hikayesinde şunu söylediğim birçok yer var: “Ben olsaydım hikayem burada bitmişti.” Bu da o noktalardan birisi. İsa bir dinar istedi ve “Bu resim, bu yazı kimin?” diye sordu. “Sezar’ın” cevabını alınca o meşhur cümleyi söyledi.

“Sezar’ın hakkını Sezar’a, Tanrı’nın hakkını Tanrı’ya verin.”

Yine tuzağa düşüremediler. Plan yine tutmadı.

Sizce cümlenin hangi yarısında daha başarısız oldular? Siyasi olarak bir grup hükmettiğinde, vatandaş istese de istemese de vergisini öder. Herkes vergi öder. İsrailliler de öyle yaptı, vergisini ödedi. Ama Tanrı’nın hakkını ödediler mi?

Sezar hakkı olanı nasıl hak etti? Çünkü orayı fethetti, para kendisine aittir ve paranın üzerinde kendi resmi vardır.

Tanrı hakkı olanı nasıl hak etti? Çünkü dünyayı yarattı, insan kendisine aittir ve insanın üzerinde kendi benzeyişi vardır.

Para yönetime aittir, insan Tanrı’ya aittir, Tanrı insanı kendi benzeyişinde yaratmıştır.

Bu 2000 yıllık anlatıdan, bazı evrensel gerçekler öğreniyoruz.

Bir Hristiyan, yönetenlere itaat etmelidir. Asla yönetimi devirmeye çalışmamalıdır. Yöneticiler için her zaman dua etmelidir. Vergisini ödemeli ve örnek bir vatandaş olmalıdır.

Bu, tabii ki her durumda her koşulda yönetim her ne derse desin ardından gitmek demek değil.

Yönetim bir Hristiyanı, Tanrı’ya ve O’nun buyruklarına karşı durmaya zorlarsa, Hristiyan bunu reddetmelidir. Hatta bu yüzden ceza alacaksa, cezasını çekmelidir. Kendi rahatlığını değil, Tanrı’nın kendisinden isteği, Hristiyan için ilk sıradadır. Kutsal Kitap bunun örnekleriyle dolu.

Her konu bu kadar siyah ve beyaz netliğinde olmayabilir, bazı konular gri olabilir, buna katılıyorum ve tabii ki tartışabiliriz. Ama şu hiçbir zaman değişmez ki, birinci öncelik her zaman Tanrı’dadır. Tanrı’nın yanına hangi isim veya sıfatı koyarsak koyalım, Tanrı her zaman öncelikli olmalıdır.

Bir insanın, İncil’i bilsin veya bilmesin bu sözü kullandığını duyuyorum. Toplumumuzda da bu sözü kullananların birçoğu bu sözün İsa’ya ait olduğunu bilmeden kullanır. Çünkü cümlenin ikinci yarısını bilmez. Bu sorun değil. 

Ama şu bir sorun: Genellikle bu sözü, bir hakkı elde eden kişiye o hakkı vermek gerektiğini öğretmek için kullanıyorlar ve bu hak sahibi genellikle bir insan olarak düşünülür. Mesela rakibime maçı kaybediyorum ama “Sezar’ın hakkını Sezar’a veririm” diyerek onu tebrik ediyorum.

Bugün, cümlenin ikinci yarısının daha önemli olduğu konusunda teşvik etmek istiyorum. İlk yarısı önemsiz demiyorum, ama ikinci yarısı daha önemlidir ve asıl mesaj odur demek istiyorum.

Tanrı’nın hakkını Tanrı’ya nasıl verebiliriz? Bu zaten mümkün mü? Lütfun karşılığı olur mu?

Elbette olmaz. Zaten karşılığını verebiliyor olsaydık, o en başta lütuf olmazdı. Tanrı bizi iyi işlerimizden ötürü değil, lütfuyla kurtardı.

Ama şu var ki, kendi benzeyişinde yaratıldığımız, kendisine ait olduğumuz bir Tanrımız var ve bizi çok seviyor. Ve bizi kutsal olmaya çağırıyor, bizden kendisinin olduğu gibi kutsal olmamızı istiyor.

Levililer 11:45 Kutsal olun, çünkü ben kutsalım.

Lütfunun karşılığını Tanrı’ya asla veremeyiz, ama O’nun benzeyişinde yarattığı sevgili oğulları ve kızları olarak, O’na hakkı olanı verebiliriz. Kutsal Ruh’un yardımıyla, kutsal ve O’nu hoşnut eden bir yaşam sürebiliriz. En azından bunun için tüm gayretimizle dua edebilir ve emek verebiliriz.

Daha somut olalım. Nasıl kutsal olacağız, nasıl Sezar’ın hakkını Sezar’a, Tanrı’nın hakkını Tanrı’ya vereceğiz?

  • Evimizin kirasını veya elektrik faturasını ödemeyi unutmadığımız gibi, ondalığımızı da ödeyeceğiz.
  • Televizyon izlemeyi veya gezmeyi ihmal etmediğimiz gibi, Tanrı’yla baş başa kalıp dua etmeyi de ihmal etmeyeceğiz.
  • Kendi ihtiyacımız olduğunda ihtiyaçlarımızı karşıladığımız gibi, kardeşimizin ihtiyacı olduğunda onu da hatırlayacağız. Rab diyor: Matta 10:42 Bu sıradan kişilerden birine, öğrencim olduğu için bir bardak soğuk su bile veren, size doğrusunu söyleyeyim, ödülsüz kalmayacaktır.
  • Daha başka birçok şekilde, örneğin sahip olduğumuz şeyleri Tanrı hizmetinde kullanarak (para, zaman, bedenimiz), her durumda şükrederek, sıkıntıdan geçerken söylenmeyerek, Tanrı’ya tam bir güvenle yürüyerek, birbirimizi severek, Tanrı’yı severek, kutsal olarak O’na hakkını verebiliriz.

Sezar’ın hakkını Sezar’a verdiğimiz gibi, Tanrı’ya da kendisine ait olan hakkını vermeliyiz. Hayatlarımızda öyle olsun!

Rab her birimizi ve kilisesini bereketlesin. Dua edelim.

VAAZ 2021.01.24

Uğur Mutlu Yorum yapın

Bağ Kiracıları Benzetmesi 

MARKOS 12:1-12 ‘ İsa onlara benzetmelerle konuşmaya başladı. “Adamın biri bağ dikti, çevresini çitle çevirdi, üzüm sıkmak için bir çukur kazdı, bir de bekçi kulesi yaptı. Sonra bağı bağcılara kiralayıp yolculuğa çıktı. Mevsimi gelince bağın ürününden payına düşeni almak üzere bağcılara bir köle yolladı. Bağcılar köleyi yakalayıp dövdü ve eli boş gönderdi. Bağ sahibi bu kez onlara başka bir köle yolladı. Onu da başından yaralayıp aşağıladılar. Birini daha yolladı, onu öldürdüler. Daha birçok köle yolladı. Kimini dövüp kimini öldürdüler. “Bağ sahibinin yanında tek kişi kaldı, o da sevgili oğluydu. ‘Oğlumu sayarlar’ diyerek bağcılara en son onu yolladı. “Ama bağcılar birbirlerine, ‘Mirasçı budur, gelin onu öldürelim, miras bizim olur’ dediler. Böylece onu yakaladılar, öldürüp bağdan dışarı attılar. “Bu durumda bağın sahibi ne yapacak? Gelip bağcıları yok edecek, bağı da başkalarına verecek. Şu Kutsal Yazı’yı okumadınız mı? ‘Yapıcıların reddettiği taş, İşte köşenin baş taşı oldu. Rab’bin işidir bu, Gözümüzde harika bir iş!’ ” İsa’nın bu benzetmede kendilerinden söz ettiğini anlayan Yahudi önderler O’nu tutuklamak istediler; ama halkın tepkisinden korktukları için O’nu bırakıp gittiler. ‘ 

Bu benzetmede, bağ diken ve onu bağcılara kiraya veren adam Tanrı’yı simgeliyor. Tanrı ne yaptı? Gereken her şeyi hazırladı ve sonra kiraya verdi. 

Bağ, Tanrı’nın İsrail’e verdiği topraklar. Onlar Tanrı’nın halkıydı, ayrıcalıklıydılar. Yeryüzünde Tanrı’yı simgelemek için, Tanrı tarafından seçilen halktı. Tanrı onlarla çocuğuyla ilgilenir gibi ilgilendi. 

Bağcılar, işte onlardır. O topraklara sahip olan, Tanrı’nın ayrıcalıklı halkı. Ve tabii ki onların önderleri. Ferisiler ve din bilginleri. 

Mevsim geldi. Bağın sahibi, bağın ürününden payına düşeni istiyor. Ne istiyor? Ürün istiyor, meyve istiyor. Hakkı olanı istiyor. Ben size bunları verdim, şimdi bana ürününü verin diyor. Size verdiğimi nasıl kullanıyorsunuz diyor. Bağcılar ne yapıyor? 

Aşağılama, dövme, öldürme. Bağcılara gönderdiği köleler, peygamberlerdir. Tanrı tekrar ve tekrar bağcılara, yani İsrail halkına uyarıcılar gönderdi. Ne bekledi? Kutsallık bekledi, sevgi bekledi, kabul edilme bekledi. Yanlışlarından dönmelerini bekledi. Tövbe etmelerini bekledi. Ama olmadı. 

En sonunda saygı gösterirler diye kendi oğlunu gönderdi. O tabii ki İsa’dır. Ama onu da öldürdüler.  

Bağın sahibi, yani Tanrı ne yapacak bu durum karşısında? Tabii ki gelecek, bağcıları yok edecek ve bağı da başkalarına verecek. Başkaları kimdir? Diğer uluslar, ve tövbe eden İsrailliler.  

Peygamberlik: Mezmur 118:22-23 ‘ Yapıcıların reddettiği taş, Köşenin baş taşı oldu. RAB ‘bin işidir bu, Gözümüzde harika bir iş! ‘ 

Böyle olacağı önceden bildirilmişti. O taş, yapıcılar tarafından değerli görünmedi. Bu yüzden yapılarında o taşa yer vermediler. Ama İsa ölüp dirildiğinde o taş, yeni yapının, yeni tapınağın, yeni düzenin, Tanrı’nın egemenliğinin baş taşı oldu.  

Yahudi önderler Mezmur 118:22-23’teki taşın Mesih’ten bahsettiğini biliyorlardı ve şimdi İsa o ayetleri kendisi için kullandı. Şaşırmayacağımız gibi, onu tutuklamak istediler. Ama halkın tepkisinden korktukları için (aslında henüz zamanı gelmediği için) bunu yapamadılar. 

Yapıcıların planında değerli olmayan taş, Tanrı’nın planında köşenin baş taşı oldu. İsa bizim için de köşenin baş taşı mıdır? Eğer cevabımız evetse, bu değeri O’na hayatlarımızda gösteriyor muyuz? Eğer İsa’yı hayatlarımızda köşenin baş taşı olarak kabul ediyorsak, ama öğretilerine uygun bir yaşam sürmüyorsak, Tanrı bu hafta bize hangi konularda eksik olduğumuzu göstersin. 

ROMALILAR 3:22 ‘ Tanrı insanları İsa Mesih’e olan imanlarıyla aklar. Bunu, iman eden herkes için yapar. Hiç ayrım yoktur. ‘ 

VAAZ 2021.01.17

Uğur Mutlu Yorum yapın

MARKOS 11:15-19 İsa Satıcıları Tapınaktan Kovuyor

‘Oradan Yeruşalim’e geldiler. İsa tapınağın avlusuna girerek oradaki alıcı ve satıcıları dışarı kovdu. Para bozanların masalarını, güvercin satanların sehpalarını devirdi. Yük taşıyan hiç kimsenin tapınağın avlusundan geçmesine izin vermedi. Halka öğretirken şunları söyledi: “ ‘Evime, bütün ulusların dua evi denecek’ diye yazılmamış mı? Ama siz onu haydut inine çevirdiniz.” Başkâhinler ve din bilginleri bunu duyunca İsa’yı yok etmek için bir yol aramaya başladılar. O’ndan korkuyorlardı. Çünkü bütün halk O’nun öğretisine hayrandı. Akşam olunca İsa’yla öğrencileri kentten ayrıldı. ‘

Tapınağın avlusunda ortalık karıştı! İsa avludaki alıcı ve satıcıları, para bozanları, güvercin satanları ve yük taşıyanları engelledi. Onlara çok kızdı. Öyle ki, Yuhanna 2. bölümde İsa’nın ipten bir kamçı yaparak onu kullandığından bahsediyor.

Sahneyi bir an için gözümüzde canlandırırsak, hiç de bizim tanıdığımız İsa’ya benzemediğini hemen fark ederiz. O’nu bu kadar kızdıran neydi?

Tapınağın avlusu bir ticaret alanı gibi kullanılıyordu. Bu başlı başına bir sorundu. Ama bununla beraber bu ticaret, temiz bir ticaret de değildi.

Mesela “para bozanlar”dan bahsediyor. Bunlar tapınak avlusunda tezgah kuruyorlar, mesleğin adından da anlaşılabileceği gibi, para birimlerini değiştiriyorlardı. Bugünkü döviz bürolarına benzer bir şekilde.

Neden para birimini değiştirmeleri gerekiyordu? Çünkü o dönemde yaşasaydınız, yıllık tapınak vergisi ödemeniz gerekirdi. Tapınağı ziyarete gittiğinizde bu vergiyi ödeyebilirdiniz. Ancak bu vergi, sadece yerel para birimiyle ödeniyordu. Yani Roma para birimi ile tapınak vergisi ödenmesi yasaktı. Çünkü Roma parasının üzerinde putperest simgeler yer aldığı için o para kirli sayılırdı. Yani tapınak vergisi ödenmesi için, Roma parasını yerel paraya çevirmek zorunluydu.

Şimdi “Bunda ne sorun var” diyebilirsiniz. Madem zorunluydu, İsa neden onlara kızdı? Az önce belirttiğimiz gibi, bu işlemin hem tapınakta yapılması, hem de temiz bir ticaret olmaması büyük bir problemdi. Çünkü bu işlemlerde bazen halktan çok yüksek fiyatlar talep edildiği biliniyor.

Ayrıca en önemlisi, Tanrı’nın amacına hizmet etmiyordu. Bunu daha iyi anlamak için İsa’nın Yeşaya ve Yeremya’dan yaptığı alıntılara bakalım.

MARKOS 11:17 ‘ Halka öğretirken şunları söyledi: “ ‘Evime, bütün ulusların dua evi denecek’ diye yazılmamış mı? Ama siz onu haydut inine çevirdiniz.” ‘

YEŞAYA 56:6-7 ‘“ RAB ‘be hizmet etmek, O’nun adını sevmek, Kulu olmak için O’na bağlanan yabancıları, Şabat Günü’nü tutan, bayağılaştırmayan, Antlaşmama sımsıkı bağlı kalan herkesi, Kutsal dağıma getirip Dua evimde sevindireceğim. Yakmalık sunularıyla kurbanları Sunağımda kabul edilecek, Çünkü evime ‘Bütün ulusların dua evi’ denecek.” ‘

Ayetlerin anlamı oldukça açıktır. Tanrı, tapınağın bir ticarethane olmasını amaçlamadı. Tapınağın dua evi olmasını amaçladı. Hem de sadece İsraillilerin de değil, bütün ulusların! Peki halk tapınağı ne hale getirdi?

YEREMYA 7:9-11 ‘“ ‘Çalmak, adam öldürmek, zina etmek, yalan yere ant içmek, Baal ‘a buhur yakmak, tanımadığınız başka ilahların ardınca gitmek, bütün bu iğrençlikleri yapmak için mi bana ait olan tapınağa gelip önümde duruyor, güvenlikteyiz diyorsunuz? Bana ait olan bu tapınak sizin için bir haydut ini mi oldu? Ama ben görüyorum neler yaptığınızı!’ diyor RAB . ‘

İnsanlar çalmak, adam öldürmek, zina etmek, puta tapmak gibi Tanrı’nın gözünde iğrenç sayılan günahları işlemek için Tanrı’nın tapınağına geliyordu. Yozlaşmanın boyutunu görebiliyoruz. Üstelik bunu, orada güvende olacaklarını düşündükleri için yapıyorlardı.

Hesap etmedikleri, veya görmezden geldikleri nokta: Tanrı herkesi görüyor ve yüreklerini biliyor. Diğer insanları kandırabiliriz, hatta bazen kendimizi bile kandırabiliriz. Ama Tanrı’yı kandıramayız.

Bir haydudu düşünelim. Haydut bir suç işler. Mesela birini öldürür. Bundan sonra yakalanmamak için kaçar. Çünkü yakalanırsa ceza alacağını bilir. Kimsenin olmadığı, bulunmanın zor olacağını bildiği için bir mağara bulur. Çünkü orada kendisini güvende hisseder. Haydut ini, bir kişinin işlediği günahtan nasıl çaresizce kaçtığını gösteren bir benzetmedir.

Bugün de dünyanın birçok yerindeki ibadethanelerde benzer durum yok mu? Hangi dinden olursa olsun!

İnsanlar günah işler ve ardından inandıkları dinin ibadethanesine gider. Çünkü günahın cezası olduğunu bilir ve Tanrı karşısında, eğer ibadetini yerine getirirse güvende olacağını düşünür.

Günah işlediğinizi fark ettiğinizde Tanrı’ya yaklaşmak kötüdür demek istemiyorum. Günah işlediğimizde tövbe edip Tanrı’ya yaklaşmamız zaten Tanrı’nın isteğidir. Ama bir günahı işledikten sonra yürekten pişman olup, verdiğimiz zararı onarmaya uğraşmak yerine, dört duvardan oluşan bir binada bir takım ritüelleri yerine getirerek Tanrı’nın bizi affedeceğini ve böylece güvende olacağımızı düşünmek hatadır. Bu, Tanrı’yla bir pazarlık, bir ticaret gibidir. Şuna benzer: Ben anlaşmamın bana düşen kısmını yerine getirdiğime göre, şimdi sıra Tanrı’da!

Tanrı’nın tapınağının kullanılmasını istediği amaç ne bir ticarethane, ne de sadece günah işledikten sonra gidilmesi gereken bir yerdir!

Tanrı, tapınağının bir dua evi olmasını amaçladı. Tanrı’nın tapınağı neresidir? Üzerinde haç olan bir bina mı? Veya Kadıköy’deki bir binanın mutfağı mı? İsa’ya kulak verelim:

YUHANNA 2:16-22 ‘Güvercin satanlara, “Bunları buradan kaldırın, Babam’ın evini pazar yerine çevirmeyin!” dedi. Öğrencileri, “Evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirecek” diye yazılmış olan sözü hatırladılar. Yahudi yetkililer İsa’ya, “Bunları yaptığına göre, bize nasıl bir belirti göstereceksin?” diye sordular. İsa şu yanıtı verdi: “Bu tapınağı yıkın, üç günde onu yeniden kuracağım.” Yahudi yetkililer, “Bu tapınak kırk altı yılda yapıldı, sen onu üç günde mi kuracaksın?” dediler. Ama İsa’nın sözünü ettiği tapınak kendi bedeniydi. İsa ölümden dirilince öğrencileri bu sözü söylediğini hatırladılar, Kutsal Yazı’ya ve İsa’nın söylediği bu söze iman ettiler. ‘

En doğru ve açık yorum Yuhanna’nın kendisinden geliyor. İsa’nın sözünü ettiği, üç günde kuracağı tapınak, O’nun kendi bedeniydi. Öyle de yaptı. Dediğini yaptı.

Öğrenciler o anda bunu anlamamış olabilir ama İsa ölümden dirildiğinde hatırladılar, ve iman ettiler. Yuhanna şu ifadeyi kullandı: “Öğrencileri … hatırladılar” dedi. Bu önemli, çünkü Yuhanna rastgele bir kişi değil, ama o öğrencilerden biriydi.

Birisi şunu sorabilir: İsa göğe alındığına ve şimdi insan bedeninde yeryüzünde olmadığına göre, tapınak şu an nerededir?

1.KORİNTLİLER 3:16-17 ‘ Tanrı’nın tapınağı olduğunuzu, Tanrı’nın Ruhu’nun sizde yaşadığını bilmiyor musunuz? Kim Tanrı’nın tapınağını yıkarsa, Tanrı da onu yıkacak. Çünkü Tanrı’nın tapınağı kutsaldır ve o tapınak sizsiniz. ‘

Pavlus, Korintlilere yazdığı mektupta, topluluktaki uyum konusunda konuşurken bu ifadeyi kullandı. O tapınak şimdi biziz. İsa kurdu ve Kutsal Ruh aracılığıyla şimdi yeryüzünde bizleri kullanarak o görevi devam ettiriyor.

Bir gün Tanrı’nın müjdesini paylaştığım bir kişi bana, neden Hristiyanlığı seçtiğim konusunda beni anladığını söyledi. Ona ne demek istediğini sorduğumda bana dedi ki: “Günde şu kadar kez ibadet etmek zorunda olmuyorsun, duaları ezberlemek zorunda olmuyorsun, cennete girmek için sürekli sevap işlemek zorunda değilsin. Bu kadar kolay bir dine mensup olmayı kim istemez ki? Hristiyan olmak ne kadar kolay!”

Öyle mi? Belki bazı açılardan haklı olabilir, ama hiç de düşündüğü gibi değil!

Tanrı’nın tapınağı olmak, İsa’nın yeryüzündeki bedeninin bir parçası olmak, yeryüzünün tuzu ve ışığı olmak, dua evi olmak, Tanrı’nın karakterine benzemek ve O’nu yansıtmak. Gerçekten o kadar kolay mı?

Ve bunları Tanrı’nın ruhuyla olması gerektiği gibi yaptığınızda, bazen oradan kovulmak ya da öldürülmek isteniyorsunuz, aynı İsa’nın o gün tapınakta başkahinler ve din bilginleri tarafından yok edilmek istendiği gibi.

Çünkü Tanrı’nın tapınağı olmak, bazen bir yanağınıza tokat atana diğer yanağınızı dönmeyi, bazen de tezgahları devirmeyi gerektiriyor. Ve bu dünyada tezgahlar çok fazladır. Tezgahları devrilen kişiler, tezgahlarını deviren kişileri yok etmek isterler.

Tanrı’nın her birimize, çağrısına göre hareket edecek yüreği vermesi için dua edelim. Öyle ki, O’nu hoşnut etmekten başka bir kaygımız olmasın. Sonuç bizim için ne olursa olsun, Tanrı’nın tapınağı olabilelim.

Çok zor olduğunu ama bu yolda Tanrı’nın bizimle olacağını biliyoruz.

Rab her birimizi ve kilisesini bereketlesin. Dua edelim.