“Yahve benim gücümdür” (Kutsal Kitap Sözlüğü), (Azarya diye de geçiyor – 2. Krallar 14:21-22, 15:1-7).
Krallığı hakkında genel bilgiler
(1,3) Babası: Kral Amatsya, annesi: Yeruşalimli Yekolya.
(1,3) Yahuda halkı onu kral yaptığında 16 yaşında.
(3) 52 yıl boyunca krallık yaptı (demek ki 68 yaşında öldü).
(4) Hayatı 2 bölüme ayrılıyor. İlk bölümünde Rab’bin gözünde doğru olanı yaptı. Babası Amatsya da Rab’bin gözünde doğru olanı yapmıştı.
(5) Zekeriya isimli bir kişi (bildiğimiz peygamber Zekeriya değil) ona Tanrı korkusunu öğretiyordu ve bu günlerde Uzziya Tanrı’ya yöneldi.
(8,15) Hayatının ilk bölümünde giderek güçlendi, ünü Mısır’a ve uzaklara kadar yayıldı.
Yükselişi- hayatının 1. bölümü
Bu zamanlarda hangi başarıları elde etti?
(2) Eylat Kenti’ni onarıp Yahuda topraklarına kattı.
(6) Filistlilere savaş açtı. Gat, Yavne ve Aşdot’un surlarını yıktırdı (Filist kentleri). Ardından Aşdot yakınlarında ve Filist bölgesinde kentler kurdu.
(8) Ammonlular Uzziya’ya haraç vermeye başladılar.
(9) Yeruşalim’de Köşe Kapısı, Dere Kapısı ve surun köşesi üzerinde kuleler kurup bunları sağlamlaştırdı.
(10) Şefela’da ve ovada çok sayıda hayvanı vardı. Kırda gözetleme kuleleri yaptırdı ve birçok sarnıç açtırdı.
(10) Toprağı da severdi, verimli toprakları, ırgatları ve bağcıları vardı.
(14) Bütün ordusu için kalkan, mızrak, miğfer, zırh, yay, sapan taşı sağladı.
(15a) Yeruşalim’de becerikli adamlarca tasarlanmış gereçler yaptırdı. Okları, büyük taşları fırlatmak için bu gereçleri kulelere ve köşelere yerleştirdi.
Kimler yardım etti?
(5) Rab’be yöneldiği sürece Rab onu başarılı kıldı.
(7) Filistlilere, Gur-Baal’da yaşayan Araplara ve Meunlular’a karşı Tanrı ona yardım etti.
(11-13) Savaşa hazır bir ordusu vardı. Sayım sonuçlarına göre yiğit savaşçıları yöneten 2.600 tane boy başı vardı. Bu boy başlarının komutasında ise krala yardım etmek için düşmanla yiğitçe savaşmaya hazır 307.500 askerden oluşan bir ordu vardı.
(15b) Ünü çok uzaklara yayıldı çünkü gördüğü olağanüstü yardım sayesinde büyük güce kavuştu.
Düşüşü- hayatının 2. bölümü
Ne yaptı ve Tanrı bunu nasıl algıladı?
(16) Buhur sunağı üzerinde buhur yakmak için Rab’bin tapınağına girdi.
(16) Çok güçlenmişti ve kendisini yıkıma sürükleyecek bir gurura kapıldı.
(16) Tanrı’sı Rab’be ihanet etti. Tanrı’ya göre bu bir ihanetti.
(17) Uzziya’nın ardından Kahin Azarya ve yanında yürekli 80 kahin de onun ardından tapınağa girdi.
(18) Krala karşı çıktılar. Çünkü bunu yapmaya hakkı yoktu.
(18) Kahinlere göre Uzziya Rab’be ihanet etti ve karşılığında Rab Tanrı’nın onu onurlandırmayacağını söyledi.
Neden yaptı? (“Tanrı neden yaptı” için “Uzziya neden yaptı”ya bakalım)
(16) Kendini gerçekte olduğundan daha önemli gördü. Bu güce Tanrı’nın, kahinlerin, ordunun ve tüm yardımcılarının olağanüstü yardımları sayesinde kavuşmuştu. Tek başına değil. Ama sonra güçlenince Tanrı dahil tüm yardımcılarını yok saydı. Gururlandı. Başarıyı ve onuru kendisi üstlendi. Gerçekte buhur sunma yetkisi yoktu, o görev kutsanmış kahinlere aitti ve bu yetki alanlarını Tanrı belirlemişti. Tanrı’nın belirlediği yetki alanını aştı.
(16) Aynı zamanda Tanrı’nın neyden hoşnut olup olmayacağını düşünüp danışmadan, tahmin ederek davrandı. Tapınakta buhur sunabileceğini ve Tanrı’nın hoşnut olabileceğini varsaydı. Halbuki o davranışı gerçekleştirmeden önce durup düşünmeliydi. Emin olamasa bile Tanrı’ya veya kahinlere danışarak hareket edebilirdi.
(16,18) Bunları yapmadı, Tanrı bunu kendisine ihanet saydı ve kral Uzziya’dan onurunu geri aldı.
Tanrı ne yaptı?
(19) Uzziya bu sırada kahinlere öfkelendi.
(19) Anında deri hastalığına yakalandı.
(20) Onu hemen dışarı çıkardılar (ki hastalandığını fark ettiğinde kendisi de çıkmak istedi).
(21) Kral Uzziya ölene kadar bu hastalıktan kurtulamadı. Ölene kadar ayrı bir evde yaşadı, sarayı ve ülke halkını kralın oğlu olan Yotam yönetti.
(21) Bu gururlu girişi, onun Rab’bin tapınağına son girişi oldu, ömrünün geri kalan kısmında bir daha tapınağa giremedi.
Tanrı’nın karakteri
Rab’be kendi isteğimiz herhangi bir yolla değil, sadece O’nun istediği yolla gelebiliriz. Tanrı böyle istiyor. O yol nedir?
İsa ile – Daha Rab’bi tanıma aşamasındayken bile, sonsuz yaşama nasıl kavuşabileceğimiz konusunda kendi fikirlerimiz vardır. Ama bunlar ne derece doğrudur? Mesela, iyi bir insan olarak sonsuz yaşama kavuşabileceğimizi düşünürüz (“Dinler aynıdır, hepsi aynı yola çıkar, yeter ki iyi bir insan ol” derler, ama öyle midir?). “Güzel vicdan olursa iyi ahlak sahibi olunur ve iyilikler yaparak sonsuz yaşama kavuşulabilir” derler. Ama vicdan gerçekten böyle mi işler? Gerçek nedir? Yuhanna 3:36 Oğul’a iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Ama Oğul’un sözünü dinlemeyen yaşamı görmeyecektir. Gerçek budur. Göksel Babamıza sadece O’nun istediği şekilde gelebiliriz, yani Oğlu İsa aracılığıyla. Bu bir lütuftur, bunu kazanmaya çalışmak aslında Babamıza bunu kendimizin yapabileceğini söylemek, O’nun yardımını reddetmek ve bu lütfa gerek olmadığını söylemek demektir. Uzziya örneğinde gördüğümüz gibi, Tanrı kendi istediği yolun dışında bir yolla O’na gelmemizden hiç hoşnut olmuyor. Zaten kabul de etmiyor. Benzer şekilde neden Habil’in sunusunu kabul etti ama Kain’in sunusunu etmedi?
Ayrıca itaat ile – İtaat alçak gönüllü olmaktır. Göksel Babamız kendisini Kutsal Kitap’ta tanıttı. O’nu tanımak için bu kitabı okuyabilir ve neyden hoşnut olup neyden olmadığını öğrenebiliriz. Sonra Kutsal Ruh’a izin verirsek hayatımızı buna göre şekillendirebiliriz. Tanrı’yı hoşnut etmenin en büyük yolu da O’nun sözüne itaat etmektir. Tanrı’nın neyden hoşlanacağını bilmeden, sadece kendi varsayımlarımızla hareket etmek felaket getirir. Tanrı’nın neyden hoşlanıp hoşlanmayacağını varsayamayız. Bunları bilmeli ve bilerek yapmalı veya yapmamalıyız. “Bu parayı şu şekilde kullanırsam Tanrı hoşnut olur mu? Bu işte çalışacak olmam Babayı onurlandırır mı? Aldığım bu araba ile kiliseye hizmet edebilir miyim? Bu hafta bu kişiyle irtibat kurmamı Tanrı istiyor mu? Tanrı kilisemizde hangi hizmetleri yapmamızı istiyor? Gelecek ay Maraş’a gidelim mi? Tanrı kilisemizin vakıf çatısı altında olmasını istiyor mu?” Kendi gerçeğimize göre değil, Tanrı’nın gerçeğine göre hareket edeceğiz. Gururlanmadan yaşamalıyız çünkü bugüne kadar başardığımız ve sahip olduğumuz her ne varsa onları bize Babamız sağladı. Kendimiz sağlamadık. Emek vermiş olabiliriz ama her şeyi sağlayan Tanrı’dır.
Sağlıklı yaşam örneği
Alanlarında uzman doktorların tavsiyelerine uymasak da bir şekilde yaşayabiliriz ama uyarsak yaşam kalitemiz yükselir. Su, şeker, palm… Bunun gibi, Babamızın buyruklarına uymak yaşam kalitemizi yükseltir. Aksi taktirde kurtuluşumuzu kaybetmeyiz belki ama sığ ve bereketsiz bir yaşamımız olur.
Kral Uzziya Rab korkusunu hatırladıkça Rab’be bağlı kaldı ve Rab’be bağlı kaldıkça Rab onu başarılı kıldı. Kutsama aldı, yardım aldı. Gururlanıp Rab’be ihanet edince ise ona verdiği onuru ondan geri aldı. Ruhsal çöküşe ve Rab’bin yargısına uğradı.
Hayatımızın geri kalanını nasıl yaşamak istiyoruz? Hangisini seçeceğiz? Tanrı’ya güvenip O’nu izlemeyi mi, yoksa kendi yolumuzdan gitmeyi mi?
Bugün babalar günü. Bu vesileyle tüm babaların gününü kutlayalım. Bugün için en anlamlı kutlama, Göksel Babamıza şükran dolu, O’nun esenliğiyle dolu bir gün geçirerek mümkün olacaktır.
Bu özel günde birçok baba, çocuğundan çeşitli hediyeler alacak. Yeni bir not defteri, yeni bir gömlek, yeni bir ceket, ya da yeni bir bilgisayar veya cep telefonu. Yelpaze geniş, sektör harika! Alışveriş sitelerinde milyonlarca ürün var ve sipariş verdiğimizde en fazla birkaç gün içinde kapımıza kadar geliyor. Sadece babalar gününde mi? Hayır, bunun anneler günü var, sevgililer günü var, yıl dönümleri ve yaş günleri var. Bazıları için tanışma günü dönümü ve hafta dönümü bile olabiliyor. Bir sürü yeni eşya. Neden özel günlerde yeni eşyalar alıyoruz? Çünkü yeni eşyalar sadece çocukları değil, yetişkinleri de mutlu ediyor. Sevdiğimiz insanlara onlara değer verdiğimizi ve sevgimizi göstermek istiyoruz. Ölçüsünde ve bütçeye göre uygun bir hediye almak güzel bir davranıştır, sevgi göstergesidir. Hatta imanlı bir aile danışmanı olan Gary Chapman’a göre beş sevgi dilinden bir tanesidir.
Ama bu yeni eşyaların ortak bir özelliği var: eskiyorlar. Yeni not defteri sonraki babalar gününde dolmuş olacak. Yeni gömlek sonraki doğum gününde yıkanmaktan eskimiş olacak. Özellikle teknolojiyi düşünürsek, bu yılki cep telefonu bir sene sonra aynı işlevi görmeyecek. Aldığımız hediyeler nihayetinde eskiyecek ve hatta ürün çeşidine göre, bir süre sonra tamamen kullanılamaz hale gelecek. Kesinlikle “hediye almayın, bunlar kapitalist düzenin oyunlarıdır” demeye çalışmıyorum. Ama söylemek istediğim şudur: tüm bu hediyeler eskir, gelip geçicidir ve bu yüzden de bizlere sadece geçici olarak yararlıdır.
Bu hafta yeni bir şey fark ettim… Kutsal Kitap da yeni şeylerden söz ediyor! Hem de düşündüğümden çok daha fazla. Okumalarım ve araştırmalarım sonucunda yine fark ettim ki Kutsal Kitap’taki yeni şeyler asla eskimiyor, sonsuza dek ilk günkü gibi yepyeni kalıyor. Böyle bir şeyin nasıl mümkün olabildiğini merak ediyor musunuz? Kutsal Kitap aracılığıyla açıklamaya çalışalım.
(Koloseliler 3:1-4) Mesih’te Yeni Yaşam ‘Mesih’le birlikte dirildiğinize göre, gökteki değerlerin ardından gidin. Mesih orada, Tanrı’nın sağında oturuyor. Yeryüzündeki değil, gökteki değerleri düşünün. Çünkü siz öldünüz, yaşamınız Mesih’le birlikte Tanrı’da saklıdır. Yaşamınız olan Mesih göründüğü zaman, siz de O’nunla birlikte yücelmiş olarak görüneceksiniz.’
Mesih’e iman eden bir kişi, Mesih’le birlikte ölür ve dirilir. İsa’nın Nikodim’e dediği gibi: “Bir kimse yeniden doğmadıkça Tanrı’nın Egemenliği’ni göremez.” Tanrı’nın Egemenliğini görebilmek için “yeniden” doğmak gerekiyor. Vaftiz olurken simgesel olarak bunu gerçekleştiriyoruz. Suya giriyoruz ve İsa ile birlikte ölüyoruz, sudan yeniden doğmuş olarak çıkıyoruz. Şimdi ayet bize diyor ki: Madem ki Mesih’le birlikte yeniden dirildin, artık yeryüzündeki değerlerin değil, gökteki değerlerin ardından git.
Yeryüzündeki değerler nedir? Bu sorunun cevabını öğrenmek istiyorsanız, dünyadaki “başarı” ölçütlerine bakın. Çok para kazanmak yeryüzünde çok değerlidir, çok para kazanıyorsanız insanlar size saygı duyar. Geçtiğimiz yılın sonlarında kiralık ev ararken, bir ilan gördüm ve emlakçıyı aradım. Evin kira bedelini söyledikten sonra ne iş yaptığımı sordu. Biraz şaşırdım ve kütüphane görevlisi olduğumu söyledim. Emlakçının sesinin tonu değişti. Merakıma engel olamadım, ona eğer bir şirkette müdür olsaydım kira tutarının değişip değişmeyeceğini sordum. “Estağfurullah” dedi, “Öyle şey mi olur?” Ama kendisi bile farkında değildi, kazandığı aylık tahmini para miktarına göre insanları kategorize ediyordu. Bunun gibi, bundan 10 yıl kadar önce bir bankada asgari ücretle çalışıyordum ama insanlara bankada çalıştığımı söylediğim zaman, “Ooo” diyorlardı. Kuryelik yaparken tanıştığım bir arkadaşım 3. evini almak için günde 16 saat çalışıyordu ama o sırada karısı 4. çocuğuna hamileydi. Bir başka bir arkadaşımsa, tam zamanlı kuryelikle beraber aynı zamanda yarım zamanlı olarak güvenlik işinde çalışıyordu ve etrafındakilere sürekli bankada birikmiş parası olduğunu ve ev almak istediğini söylüyordu. Bunlar ölçüsünde olduğu zaman yanlış davranışlar değildir ama onlar para ve ev sahibi olmayı hayatlarının ana amacı haline getirmişti. Bunlarla her zaman ve her yerde övünüyorlardı çünkü bu, onların bu dünyada “başarılı olma” şekliydi. Kendilerine yeryüzünde hazineler biriktiriyorlardı ve bununla övünüyorlardı.
Peki İsa ne dedi? (Matta 6:19-21) ‘“Yeryüzünde kendinize hazineler biriktirmeyin. Burada güve ve pas onları yiyip bitirir, hırsızlar da girip çalarlar. Bunun yerine kendinize gökte hazineler biriktirin. Orada ne güve ne pas onları yiyip bitirir, ne de hırsızlar girip çalar. Hazineniz neredeyse, yüreğiniz de orada olacaktır.’
Ve Pavlus özetle diyor ki: “Madem ki Mesih’le birlikte dirildiniz, artık öldünüz, yaşamınız Mesih’te saklı. Göksel değerleri düşünün. Mesih göründüğü zaman O’nunla birlikte siz de yücelmiş olarak görüneceksiniz.” Mesih’i bu umutla bekleyebiliriz.
Koloseliler 3:5-11 ‘Bu nedenle bedenin dünyasal eğilimlerini –fuhşu, pisliği, şehveti, kötü arzuları ve putperestlikle eş olan açgözlülüğü– öldürün. Bunlar yüzünden Tanrı’nın gazabı söz dinlemeyenlerin üzerine geliyor. Geçmişte bunlarla iç içe yaşadığınız zaman siz de bu yollarda yürüdünüz. Ama şimdi öfke, kızgınlık, kötü niyet dahil, hepsini üzerinizden sıyırıp atın. Ağzınızdan hiçbir iftira ya da edepsiz söz çıkmasın. Birbirinize yalan söylemeyin. Çünkü eski yaradılışı kötü alışkanlıklarıyla birlikte üzerinizden çıkarıp attınız; eksiksiz bilgiye erişmek için Yaratıcısı’na benzer olmak üzere yenilenen yeni yaradılışı giyindiniz. Bu yenilikte Grek ve Yahudi, sünnetli ve sünnetsiz, barbar, İskit, köle ve özgür ayrımı yoktur. Mesih her şeydir ve her şeydedir.’
Göksel Babamız, bedenin ve ruhun dünyasal eğilimlerini öldürmemizi istiyor. Fuhuş, pislik, kötü arzular, açgözlülük, öfke, kızgınlık ve kötü niyet dahil, tüm olumsuz eğilimleri öldürmemizi istiyor. Ağzınızdan hiçbir iftira çıkmasın diyor, ki maalesef en olmaması gereken yer olan kilisede bile bazen ne kadar dedikodu ve iftiraya maruz kalabiliyoruz. Bunu hemen şimdi durdurmalıyız. Bir kardeşle sorunumuz olduğunda bizzat o kardeşle konuşmalı ve eğer başka bir kardeş bize gelip öbür kardeşimizden yakınıyorsa buna izin vermemeliyiz. Tanrı ayrıca ağzınızdan edepsiz söz de çıkmasın diyor. Biz farkında bile değilken, Hristiyan olduğumuzu bilen ve bizim her sözümüzü ve hareketimizi izleyen kurtulmamışların olduğunu hatırlamak çok önemli. Empati yapın, yeni bir ortama girdiğinizi düşünün. O grubu temsilen 2 kişi diğer arkadaşları hakkında acımasızca dedikodu yapıyor ve bel altı konuşmalar yapıyorlarsa o topluluk hakkında ne düşünürsünüz? Kimi temsil ettiğimizin farkında bir yaşam… Bir söz veya davranıştan önce bir an durup, Mesih’te kim olduğumuzu hatırlayarak bir yaşam yaşamalıyız. Çünkü ayette diyor ki: Yaratıcısı’na benzer olmak üzere yenilenen yeni yaradılışı giyindiniz. Yeni yaratılışı giyindiysek eskisini çıkarmamız gerekir. Mesih her şeydir ve her şeydedir.,
(Koloseliler 3:12-17) ‘Öyleyse, Tanrı’nın kutsal ve sevgili seçilmişleri olarak yürekten sevecenliği, iyiliği, alçakgönüllülüğü, sabrı, yumuşaklığı giyinin. Birbirinize hoşgörülü davranın. Birinizin ötekinden bir şikâyeti varsa, Rab’bin sizi bağışladığı gibi, siz de birbirinizi bağışlayın. Bunların hepsinin üzerine yetkin birliğin bağı olan sevgiyi giyinin. Mesih’in esenliği yüreklerinizde hakem olsun. Tek bir bedenin üyeleri olarak bu esenliğe çağrıldınız. Şükredici olun! Mesih’in sözü bütün zenginliğiyle içinizde yaşasın. Tam bir bilgelikle birbirinize öğretin, öğüt verin, mezmurlar, ilahiler, ruhsal ezgiler söyleyerek yüreklerinizde şükranla Tanrı’ya nağmeler yükseltin. Söylediğiniz, yaptığınız her şeyi Rab İsa’nın adıyla, O’nun aracılığıyla Baba Tanrı’ya şükrederek yapın.’
Amin. Ayetlerin anlamı son derece açık. Tanrı’nın isteği sevecen olmamız, iyilik yapmamız, alçakgönüllü olmamız, sabırlı ve yumuşak olmamız. Birbirimize hoşgörülü davranmamız. Az önce söylediğimiz gibi, şikayetimiz olan kişiyle bire bir konuşarak sorunu çözmemiz. Birbirimizi bağışlamamız ve sevmemiz. Mesih’in esenliğinin yüreklerimizde hakem olması, ki bir bedenin üyeleri olarak Tanrı bizi bu esenliğe çağırıyor. Yüreklerimizde bu esenlik var mı? Şükretmemiz. Bilgelikle öğretmemiz, öğüt vermemiz, mezmurlar, ilahiler ve ruhsal ezgiler söylememiz, şükranla Tanrı’yı övmemiz. Yaptıklarımızı Rab İsa’nın adıyla ve Göksel Babamıza şükrederek yapmamız. İşte Mesih’teki yeni yaşamımız. Mesih aracılığıyla Göksel Babamızda yeni daha başka nelerimiz var?
Yeni Antlaşma
(Luka 22:20) “Bu kâse, sizin uğrunuza akıtılan kanımla gerçekleşen yeni antlaşmadır.” Mesih’te, O’nun akıtılan kanıyla gerçekleşen yeni bir antlaşmamız var.
Yeniden Doğuş
(Yuhanna 3:3) “Sana doğrusunu söyleyeyim, bir kimse yeniden doğmadıkça Tanrı’nın Egemenliği’ni göremez.” Tanrı’nın Egemenliğini görebilmek için yeniden doğmamız gerekiyor, yani Mesih’e iman ettiğimizde yeni bir doğuşumuz var.
Yeni Bir Yaratık
(2. Korintliler 5:17) Bir kimse Mesih’teyse, yeni yaratıktır; eski şeyler geçmiş, her şey yeni olmuştur. Mesih’e geldiğimizde eski şeyler geçiyor ve her şey yeni oluyor. Mesih’te artık yeni bir yaratık haline geliyoruz, Mesih’te olduğumuz yeni bir yaratık var.
Yeni Bir Yürek
(Hezekiel 36:26) Size yeni bir yürek verecek, içinize yeni bir ruh koyacağım. İçinizdeki taştan yüreği çıkaracak, size etten bir yürek vereceğim. Tanrı halkına yeni bir yürek ve yeni bir ruh vereceğini vaat etti. Tanrı’da yeni bir yüreğimiz ve yeni bir ruhumuz var.
Yeni Bir Öğreti
(Markos 1:27) Herkes şaşıp kaldı. Birbirlerine, “Bu nasıl şey?” diye sormaya başladılar. “Yepyeni bir öğreti! Kötü ruhlara bile yetkiyle buyruk veriyor, onlar da sözünü dinliyor.” Halk, İsa’nın öğretisini böyle yorumladı. Mesih’te yepyeni bir öğretimiz var.
Yeni Buyruk
(Yuhanna 13:34) Size yeni bir buyruk veriyorum: Birbirinizi sevin. Sizi sevdiğim gibi siz de birbirinizi sevin. Muhteşem bir buyruk! Mesih’te yeni bir buyruğumuz var.
Yeni Bir İlahi
(Mezmur 40:3) Ağzıma yeni bir ezgi, Tanrımız’a bir övgü ilahisi koydu. Tanrı Davut’u kurtardığında onun ağzına yeni bir ezgi koydu. Tanrı bizi de kurtardı! Tanrı’da yeni bir ilahimiz var.
Yeni Yeruşalim – Yeni Yer ve Gök
(Vahiy 21:20) Bundan sonra yeni bir gökle yeni bir yeryüzü gördüm. Çünkü önceki gökle yeryüzü ortadan kalkmıştı. Tanrı’da yeni bir gök ve yeni bir yeryüzümüz var, yeni bir yurdumuz var.
Yeni Bir Yaratılış
(Vahiy 21:5) Tahtta oturan, “İşte her şeyi yeniliyorum” dedi. Tanrı’da yeni bir yaratılışımız var.
Kardeşler, yeni şeyleri hepimiz severiz. İşte bunlar Mesih aracılığıyla Göksel Babamızda sahip olduğumuz yeni şeyler! Ve bu yeni şeyler, dünyasal yeni şeyler gibi değil. Onlar zamanla eskiyor ama göksel yeni şeyler asla eskimiyor. Her sabah yeni güne uyandığımızda bu yeni şeyler hala ilk günkü gibi yeniliğini koruyor. Ve onlar her gün üzerimize bereket olarak yağıyorlar. Tanrı’nın lütfu, merhameti ve bereketi her gün, her saniye üzerimize yağıyor. Hayatımızda ne sıkıntılar olup bittiğinden bağımsız olarak, bu bereketleri göklerden her gün alıyoruz. Bunun tadını çıkarıyor muyuz? Buna göre yaşıyor muyuz?
Bu derece büyük sevgisinden dolayı, babalar gününde Göksel Babamıza birlikte şükürlerimizi yükseltelim mi?
Halkın söz vermesi, Yeşu’nun uyarısı ve halkın sözünü yenilemesi (24:16-21)
Yeşu’nun ve halkın tanıklık vermesi (24:22)
Yabancı ilahların atılması ve dikilen taş (Yapılan antlaşma) (24:23-27)
İsa’ya olan iman bildirimiz ve devam eden tanıklığımız, ne durumdayız
Vaftiz olduk, ama Tanrı’yla ilgili olarak her şey yolunda mı?
Vaftizdeki iman bildirimiz, kilisenin tanıklığı, hepimiz birbirimize tanığız
Ne durumdayız? Check up. Tüm hafta dua
1. Yeşu
Bugün Yeşu 23-24 bölümlerini okuyacağız (Bol Kutsal Kitap okumamız olacak). Ama öncesinde sizlere kısaca kendisinden bahsetmek istiyorum. Kutsal Kitap Sözlüğü’ne göre Yeşu, -Yahve kurtarıcımızdır- anlamına geliyor ve özellikle sürgünden dönen İsrailliler arasında çok yaygın olarak kullanılıyor (Şaşırmayacağımız gibi, çünkü Rab Yahve onları düşmanlarının elinden kurtarmıştı). Mısır’dan Çıkış 17’de anlatılan İsrail ve Amaleklilerin savaşında İsrail ordusunu genç yaşında yönetti. Hani Harun ve Hur, Musa’nın ellerini kaldırdıkça İsrailliler savaşı kazanmıştı, işte o sırada meydandaki savaşı o yönetiyordu. Çölde Sayım 13’te anlatılan, İsrail halkı vaadedilen toprakların kıyısına vardığında, Rabbin isteğiyle ve Musa’nın görevlendirmesiyle Kenan ülkesini araştırmaya giden 12 oymak önderinden bir tanesiydi. Hani şu 12 adamdan, korkmayan ve Rabbe güvenen 2 tanesinden birisi. Diğeri Kalev’di. Aynı bölümde kendisinin Efrayim oymağından olduğunu ve gerçek adının, Nun oğlu Hoşea olduğunu görüyoruz, ama Musa ona Yeşu adını verdi. Çölde Sayım 27’de, Tanrı’nın buyruğuyla, Musa tarafından Musa’dan sonraki önder olarak atandı. Yeşu önderliğinde İsrail vaadedilen topraklara girdi, Kenanlıları yendi ve Tanrı’nın buyurduğu gibi ülkeyi oymaklar arasında bölüştürdü. Öyle önemli bir önderdi ki, Yeşu 9’da anlatılan, Givonluların onu hileyle kandırması dışında Kutsal Kitap’ta Rabbe danışmadan yaptığı başka bir olay bulamadım. Rable birlikte yaşanmış dopdolu bir ömür geçirdi. 110 yaşında öldü. Yeşu, İsrail üzerinde o kadar etkili bir önder oldu ki, şu ayetler sanırım bunu en güzel şekilde anlatıyor: Yeşu yaşadıkça ve Yeşu’dan sonra yaşayan ve RAB’bin İsrail için yaptığı her şeyi bilen ileri gelenler durdukça İsrail halkı RAB’be kulluk etti (Yeşu 24:31). Yani sadece kendi döneminde değil ama yaptıklarını ve döneminde olanları hatırlayan nesiller yaşadıkça tüm halk Rabbe kulluk etti, yolundan şaşmadı. İşte bu adam, öleceğini anladığında halkı bir araya getirdi ve onlara 2 tane çok önemli konuşma yaptı. Öleceğini bilen bir adamın ölmeden hemen önce söylediği sözler, dikkatle incelenmeye değer. Bugün bu sözleri inceleyeceğiz ve kendimize neler çıkarabileceğimize bakacağız.
2. İlk Veda Konuşması
(Yeşu 23:1-13) 1 RAB İsrail’i çevresindeki bütün düşmanlarından kurtarıp esenliğe kavuşturdu. Aradan uzun zaman geçmişti. Yeşu kocamış, yaşı hayli ilerlemişti. 2 Bu nedenle ileri gelenleri, boy başlarını, hakimleri, görevlileri, bütün İsrail halkını topladı. Onlara, “Kocadım, yaşım hayli ilerledi” dedi, 3 “Tanrınız RAB’bin sizin yararınıza bütün bu uluslara neler yaptığını gördünüz. Çünkü sizin için savaşan Tanrınız RAB’di. 4 İşte Şeria Irmağı’ndan gün batısındaki Akdeniz’e dek yok ettiğim bütün bu uluslarla birlikte, geri kalan ulusların topraklarını da kurayla oymaklarınıza mülk olarak böldüm. 5 Tanrınız RAB bu ulusları önünüzden püskürtüp sürecektir. Tanrınız RAB’bin size söz verdiği gibi, onların topraklarını mülk edineceksiniz. 6 Musa’nın Yasa Kitabı’nda yazılı olan her şeyi korumak ve yerine getirmek için çok güçlü olun. Yazılanlardan sağa sola sapmayın. 7 Aranızda kalan uluslarla hiçbir ilişkiniz olmasın; ilahlarının adını anmayın; kimseye onların adıyla ant içirmeyin; onlara kulluk edip tapmayın. 8 Bugüne dek yaptığınız gibi, Tanrınız RAB’be sımsıkı bağlı kalın. 9 Çünkü RAB büyük ve güçlü ulusları önünüzden sürdü. Bugüne dek hiçbiri önünüzde tutunamadı. 10 Biriniz bin kişiyi kovalayacak. Çünkü Tanrınız RAB, size söylediği gibi, yerinize savaşacak. 11 Bunun için Tanrınız RAB’bi sevmeye çok dikkat edin. 12 Çünkü O’na sırt çevirir, sağ kalıp aranızda yaşayan bu uluslarla birlik olur, onlara kız verip onlardan kız alır, onlarla oturup kalkarsanız, 13 iyi bilin ki, Tanrınız RAB bu ulusları artık önünüzden sürmeyecek. Ve sizler Tanrınız RAB’bin size verdiği bu güzel topraklardan yok oluncaya dek bu uluslar sizin için tuzak, kapan, sırtınızda kırbaç, gözlerinizde diken olacaklar.
Ayet ayet bakmayacağız ama Yeşu burada genel olarak halkı 2 konuda teşvik ediyor: 1) Cesur olmaları, 2) Rabbin buyruklarını yerine getirmeleri. Yeşu bunu yapabildi çünkü bu cesareti Rabbin kendisinden almıştı: Yeter ki, güçlü ve yürekli ol. Kulum Musa’nın sana buyurduğu Kutsal Yasa’nın tümünü yerine getirmeye dikkat et. Gittiğin her yerde başarılı olmak için bu yasadan ayrılma, sağa sola sapma (Yeşu 1:7). Dikkat edelim: Şimdi halka söylediği sözler aslında Rabbin kendisine söylediği sözlerdi. O, hayatında bu sözlerin gerçekliğini yaşadı ve şimdi aynı sözlerle halkını teşvik ediyor. Kafasından güzel bir konuşma yaparak halkı etkilemeye kalkışmadı, bunun yerine Rabbin sözlerini konuştu. Kendi aklımızla yapacağımız konuşmalar, vereceğimiz öğütler boştur ve çıkmaza götürür. Rabbin sözleriyse yaşama götürür. Dolayısıyla bizler de kardeşlerimizle konuşurken ve öğüt verirken kendi aklımızla değil, Rabbin sözleriyle bunu yapmaya çok dikkat etmeliyiz. O’nun sözleriyle yaşamaya dikkat etmeliyiz. Yeşu sadece 1 kez Rabbe danışmadan hareket ettiğinde Kenan ülkesinde yaşayan Givonluları sağ bıraktı ve onlar İsrailliler Kenan’da yaşadığı tüm süre boyunca kendilerine tuzak, kırbaç ve diken oldu, aynen ayetteki gibi. Rab Yeşu aracılığıyla bereket sözleri veriyordu ama bu bereketlere sahip olmak için halkın itaat etmesi gerekiyordu.
Yeşu konuşmasına duygusal bir şekilde devam etti: (Yeşu 23:14-16) 14 “İşte her insan gibi ben de bu dünyadan göçüp gitmek üzereyim. Bütün varlığınızla ve yüreğinizle biliyorsunuz ki, Tanrınız RAB’bin size verdiği sözlerden hiçbiri boş çıkmadı; hepsi gerçekleşti, boş çıkan olmadı. 15 Tanrınız RAB’bin size verdiği sözlerin tümü nasıl gerçekleştiyse, Tanrınız RAB verdiği bu güzel topraklardan sizi yok edene dek sözünü ettiği bütün kötülükleri de öylece başınıza getirecektir. 16 Tanrınız RAB’bin size buyurduğu antlaşmayı bozarsanız, gidip başka ilahlara kulluk eder, taparsanız, RAB’bin öfkesi size karşı alevlenecek; RAB’bin size verdiği bu güzel ülkeden çabucak yok olup gideceksiniz.”
Bu ayetlerde hem büyük bir teşvik hem de büyük bir uyarı yatıyor. Büyük teşvik şudur: Tanrımız Rabbin verdiği sözlerden hiçbiri boş çıkmaz, hepsi gerçekleşir. Bundan emin olabiliriz çünkü bugüne kadar hep böyle oldu. Hiç saymadım, ama Kutsal Kitap, Yaratılış bölümünden itibaren yerine gelen vaatlerle dopdolu bir kitaptır. Ama yine de insanlar şüphe duyar. Mesela bazı insanlar Mesih’in ikinci gelişine şüpheyle yaklaşırlar. Aynı peygamberler yüzyıllar öncesinden Mesih’i müjdelediği zaman birçok insanın şüphe duyduğu gibi. Ama Mesih yine de belirlenen zamanda, belirlenen yerde geldi, değil mi? Rabbin sözü ilk gelişinde nasıl yerine geldiyse, ikinci gelişinde de öyle yerine gelecektir. Bu ayetlerdeki uyarı ise, İsraillilerin Rable yaptığı antlaşmayı unutmaması konusunda. Çünkü eğer halk Rable yaptığı antlaşmayı unutursa ve putlara dönerse, Rab bu sefer yok olanların İsrail halkı olacağına söz veriyor. Ve hatırlarsak, Rabbin verdiği sözlerden hiçbiri boşa çıkmaz, hepsi gerçekleşir.
Yeni Antlaşma’da da bu konuda bir uyarı bulabiliriz. (2. Korintliler 6:14-18) 14 İmansızlarla aynı boyunduruğa girmeyin. Çünkü doğrulukla fesadın ne ortaklığı, ışıkla karanlığın ne paydaşlığı olabilir? 15 Mesih’le Beliyal uyum içinde olabilir mi? İman edenle iman etmeyenin ortak yanı olabilir mi? 16 Tanrı’nın tapınağıyla putlar uyuşabilir mi? Çünkü biz yaşayan Tanrı’nın tapınağıyız. Nitekim Tanrı şöyle diyor:
“Aralarında yaşayacak,
Aralarında yürüyeceğim.
Onların Tanrısı olacağım,
Onlar da benim halkım olacak.” 17 Bu nedenle, “İmansızların arasından çıkıp ayrılın” diyor Rab.
“Murdara dokunmayın,
Ben de sizi kabul edeceğim.” 18 Her Şeye Gücü Yeten Rab diyor ki,
“Size Baba olacağım,
Siz de oğullarım, kızlarım olacaksınız.”
Tabii bu bölüm bazı aşırıcılar tarafından yanlış da kullanılabiliyor, o yüzden açıklayalım. Bu ayetler, kendimizi çevremizden soyutlamamız gerektiği anlamını taşımıyor. Sadece Rabbe ait olmayan kişilerle veya durumlarla aynı boyunduruğa girmemek konusunda bizi uyarıyor. Çünkü hem Rabde hem de başka bir yerde olamayız, ya O’ndayızdır ya da değilizdir. Rab tarafından kabul edilmek ve O’nun oğulları ve kızları olabilmek için sadece O’nda olmalıyız. Günahkarlarla birlikte olmakta bir sakınca olduğunu söylemek, İsa vergi görevlileriyle ve günahlarla birlikte aynı masada yemek yerken “Şu obur ve ayyaş adama bakın! Vergi görevlileri ve günahkârlarla dost oldu!” (Matta 11:19) diye O’nu kınayan Ferisilerle aynı görüşte olmaktır. Günahkarların arasında, kolay olmasa da, Rabbin bir çocuğu olarak bulunmakta bir sakınca olmadığı gibi, aslında bu bizim görevimizdir. Ama bu metnin asıl anlatmak istediğine odaklanırsak, o da hem Rabde hem de başka bir kişide veya yerde olamayacağımız, ve sadece Rabde olmamızın ve O’nunla birlikte yaşamamızın gerekliliğidir.
3. İkinci Veda Konuşması
(Yeşu 24:1-13) 1 Yeşu İsrail oymaklarının tümünü Şekem’de topladıktan sonra, İsrail’in ileri gelenlerini, boy başlarını, hakimlerini, görevlilerini yanına çağırdı. Hepsi gelip Tanrı’nın önünde durdular. 2 Yeşu bütün halka, “İsrail’in Tanrısı RAB şöyle diyor” diye söze başladı, “ ‘İbrahim’in ve Nahor’un babası Terah ve öbür atalarınız eski çağlarda Fırat Irmağı’nın ötesinde yaşar, başka ilahlara kulluk ederlerdi. 3 Ama ben atanız İbrahim’i ırmağın öte yakasından alıp bütün Kenan topraklarında dolaştırdım; soyunu çoğalttım, ona İshak’ı verdim. 4 İshak’a da Yakup ve Esav’ı verdim. Esav’a mülk edinmesi için Seir dağlık bölgesini bağışladım. Yakup’la oğulları ise Mısır’a gittiler. 5 Ardından Musa ile Harun’u Mısır’a gönderdim. Orada yaptıklarımla Mısırlılar’ı felakete uğrattım; sonra sizi Mısır’dan çıkardım. 6 Evet, atalarınızı Mısır’dan çıkardım; gelip denize dayandılar. Mısırlılar savaş arabalarıyla, atlılarıyla atalarınızı Kamış Denizi’ne dek kovaladılar. 7 Atalarınız bana yakarınca, onlarla Mısırlılar’ın arasına karanlık çöktürdüm. Mısırlılar’ı deniz sularıyla örttüm. Mısır’da yaptıklarımı gözlerinizle gördünüz.
“ ‘Uzun zaman çölde yaşadınız. 8 Sonra sizi Şeria Irmağı’nın ötesinde yaşayan Amorlular’ın topraklarına götürdüm. Size karşı savaştıklarında onları elinize teslim ettim. Topraklarını yurt edindiniz. Onları önünüzden yok ettim. 9 Moav Kralı Sippor oğlu Balak, İsrail’e karşı savaşmaya hazırlandığında, haber gönderip Beor oğlu Balam’ı size lanet etmeye çağırdı. 10 Ama ben Balam’ı dinlemeyi reddettim. O da sizi tekrar tekrar kutsadı; böylece sizi onun elinden kurtardım. 11 Sonra Şeria Irmağı’nı geçip Eriha’ya geldiniz. Size karşı savaşan Erihalılar’ı, Amor, Periz, Kenan, Hitit, Girgaş, Hiv ve Yevus halklarını elinize teslim ettim. 12 Önden gönderdiğim eşekarısı Amorlu iki kralı önünüzden kovdu. Bu işi kılıcınız ya da yayınız yapmadı. 13 Böylece, emek vermediğiniz toprakları, kurmadığınız kentleri size verdim. Buralarda yaşıyor, dikmediğiniz bağlardan, zeytinliklerden yiyorsunuz.’ ”
Bu ayetlerde, Rabbin İbrahim’in babası Terah’tan başlayarak o ana dek halkı için neler yaptığı anlatılıyor. Daha doğrusu Rab halka neler yaptığını hatırlatıyor. Rab, sözlerini her zaman yerine getirdi, getirmeye de devam ediyor. Halkıyla her zaman, bir babanın çocuklarıyla ilgilendiği gibi ilgileniyor. Gerçekten de övgüyü, yüceliği ve tapılmayı hak eden bir Tanrımız var.
(Yeşu 24:14-15) 14 Yeşu, “Bunun için RAB’den korkun, içtenlik ve bağlılıkla O’na kulluk edin” diye devam etti, “Atalarınızın Fırat Irmağı’nın ötesinde ve Mısır’da kulluk ettikleri ilahları atın, RAB’be kulluk edin. 15 İçinizden RAB’be kulluk etmek gelmiyorsa, atalarınızın Fırat Irmağı’nın ötesinde kulluk ettikleri ilahlara mı, yoksa topraklarında yaşadığınız Amorlular’ın ilahlarına mı kulluk edeceksiniz, bugün karar verin. Ben ve ev halkım RAB’be kulluk edeceğiz.”
Yeşu, başından beri yaptığı çağrıyı tekrar ediyor: “RAB’den korkun, içtenlik ve bağlılıkla O’na kulluk edin.” Rabbe içtenlikle ve bağlılıkla kulluk etmenin gereği olarak da, eski ilahlarınızı ya da Rabbin yerine koyduğunuz ne varsa, atın gitsin. Ve en çarpıcı uyarısını da ekliyor: “bugün karar verin.” Yeşu halkın neye karar vermesini istiyor? Kime kulluk edeceklerine. Çünkü konuştuğumuz gibi, seçim çok nettir: Ya Rabdeyizdir, ya da değilizdir. Rabbi izlerken yaptığımız hatalardan bahsetmiyoruz. Bu dünyada yaşadığımız sürece mükemmel olamayız. Ama kararlılıktan bahsediyoruz, kime kulluk edeceğiz? Bu kararı henüz vermemiş kişiler var mı? Bugün karar verin. Yeşu ve ev halkı, Rabbe kulluk etmeye karar verdiler. Şuna çok dikkat edelim: Yeşu bu cümleyi Rable dolu bir yaşam yaşadıktan sonra, hayatının sonunda, yaklaşık 110 yaşında ve ölmek üzereyken söyledi. O zaman belki de zaman zaman bu kararı gözden geçirmek iyi bir fikir olabilir.
4. Antlaşma
(Yeşu 24:16-28) 16 Halk, “RAB’bi bırakıp başka ilahlara kulluk etmek bizden uzak olsun!” diye karşılık verdi, 17 “Çünkü bizi ve atalarımızı Mısır’da kölelikten kurtarıp oradan çıkaran, gözümüzün önünde o büyük mucizeleri yaratan, bütün yolculuğumuz ve uluslar arasından geçişimiz boyunca bizi koruyan Tanrımız RAB’dir. 18 RAB bu ülkede yaşayan bütün ulusları, yani Amorlular’ı önümüzden kovdu. Biz de O’na kulluk edeceğiz. Çünkü Tanrımız O’dur.”
19 Yeşu, “Ama sizler RAB’be kulluk edemeyeceksiniz” dedi, “Çünkü O kutsal bir Tanrı’dır, kıskanç bir Tanrı’dır. Günahlarınızı, suçlarınızı bağışlamayacak. 20 RAB’bi bırakıp yabancı ilahlara kulluk ederseniz, RAB daha önce size iyilik etmişken, bu kez size karşı döner, sizi felakete uğratıp yok eder.”
21 Halk, “Hayır! RAB’be kulluk edeceğiz” diye karşılık verdi.
22 O zaman Yeşu halka, “Kulluk etmek üzere RAB’bi seçtiğinize siz kendiniz tanıksınız” dedi.
“Evet, biz tanığız” dediler.
23 Yeşu, “Öyleyse şimdi aranızdaki yabancı ilahları atın. Yüreğinizi İsrail’in Tanrısı RAB’be verin” dedi.
24 Halk, “Tanrımız RAB’be kulluk edip O’nun sözünü dinleyeceğiz” diye karşılık verdi.
25 Yeşu o gün Şekem’de halk adına bir antlaşma yaptı. Onlar için kurallar ve ilkeler belirledi. 26 Bunları Tanrı’nın Yasa Kitabı’na da geçirdi. Sonra büyük bir taş alıp oraya, RAB’bin Tapınağı’nın yanındaki yabanıl fıstık ağacının altına dikti. 27 Ardından bütün halka, “İşte taş bize tanık olsun” dedi, “Çünkü RAB’bin bize söylediği bütün sözleri işitti. Tanrınız’ı inkâr ederseniz bu taş size karşı tanıklık edecek.”
Halk Rabbi izleyeceğine söz verdi. Ama Yeşu ilginç bir şekilde buna karşı çıkar gibi konuştu. Yeşu, aslında hem Rabbe kulluk edip hem de putlara tapamayacaklarını söylemek istiyordu. Çünkü 23. ayette “Öyleyse şimdi aranızdaki yabancı ilahları atın” diyor. Demek ki hala yanlarında putlar taşıyorlar. Ama halk ısrar etti: “Hayır! RAB’be kulluk edeceğiz.” “O zaman Yeşu halka, “Kulluk etmek üzere RAB’bi seçtiğinize siz kendiniz tanıksınız” dedi. “Evet, biz tanığız” dediler.” Yeşu onları putlarını atmaya ve Rabbe dönmeye tekrar davet ettiğinde, yine söz verdiler. Tanıklık ettiler. Yani birbirlerini şahit tuttular. Yeşu da bu olaylara bir tanık olarak oraya sembolik bir taş dikti. Halkı evlerine gönderdi ve kısa bir süre sonra öldü.
5. İsa’ya Olan Tanıklığımızda Ne Durumdayız?
Yeşu önderliğinde İsraillilerin yaşamış olduğu bu olaydan bizler ne öğreneceğiz? Bu olay Kutsal Kitap’ta yer bulduğuna göre ve biz bunu 2021 yılında okuduğumuza göre, Tanrı’nın bunda bir amacı vardır. Bu amaç ne olabilir? Öncelikle şuna karar vermeliyiz: Kime kulluk edeceğiz? Henüz İsa’yı kabul etmemiş olsak da, 30 yıldır Hristiyan olsak da bu soruyu kendimize sormalıyız: Kime kulluk edeceğiz? Yeşu ve ev halkı, Rabbe kulluk etmeyi seçtiler. Bizim seçimimiz nedir? Şunun farkında mıyız: Tanrı’ya kulluk etmeyi seçmek, günümüzün putlarını ve Tanrı’nın yerine koyduğumuz her şeyi bırakmamızı gerektiriyor. Yeşu ve halk ile Tanrı arasında, Şekem’de bir antlaşma yapıldı, birbirlerini tanık tuttular ve oraya tanık olarak bir taş diktiler. Ya biz? Vaftiz olduk, ama vaftiz olduğumuz andan itibaren Tanrı’yla olan ilişkimiz mükemmel mi? Olmadığını biliyoruz, hiçbirimizin değil. Ama Tanrı bizden O’nu izlemeyi seçmemizi istiyor. Vaftiz olmak bir günde oluyor ama Tanrı’da kalmayı seçmek her gün yapılan bir iştir. Vaftiz törenlerinde, vaftiz olacak kişinin okuduğu iman bildirisini hatırlıyor musunuz? O iman bildirisini Nisan’da Emir kardeşim ve Şubat’ta Kanat abim kilisede vaftizlerinden önce okudular. O bildiride, İsa Mesih’e iman ettiğimizde kim olduğumuz, ve imanlı hayatımızda neler yapacağımızı ilan ediyoruz. Ardından Pastör önce vaftiz olacak kişiye soruyor: İsa’yı Rab ve Kurtarıcı olarak hayatına çağırdığını, O’nun çalmakta olduğu kapıyı açtığını ve yemek yemek için içeri davet ettiğini anlıyoruz. Bunu kilise topluluğu önünde bir kez daha onaylıyor musun? — Çarmıhını yüklenip O’nun ardından gideceğini, imanda ve O’nu tanımakta gün ve gün gelişeceğini ve İsa’nın bedeni olan kilisenin bir üyesi olarak Tanrı’nın senin için olan çağrısını yerine getireceğini kabul ediyor musun? Sonra da Pastör topluluğa soruyor: Söylediklerini duydunuz. Sizler de bu kişinin Rab’de olduğu beyanına tanıklık ediyor musunuz? Bir tanıklık veriyoruz, birbirimizi şahit tutuyoruz. Bu tanıklığımız sabittir. Hepimiz birbirimize tanığız. Peki vaftiz olalı ne kadar oldu, ve bugün ne durumdayız? Sözlerimizi yerine getiriyorsak, Tanrı bizden hoşnut kalacaktır ama sözlerimizi dikkate almayan bir yaşam sürüyorsak, kendi sözlerimiz bize karşı tanıktır. O zaman bu hafta şunu teklif ediyorum: Bu vaazdan hemen sonra kilise grubunda vaftizde vaftiz olacak kişinin okuduğu o bildiriyi paylaşalım. Bu haftaya özel olarak, bir ayet üzerinden değil de, kendi tanıklığımız üzerinden ve kendimiz için dua edelim. Bir ruhsal “check-up” yapalım. Eksik yanlarımızı Rabbe soralım. Öyle ki kendi sözlerimiz bizim aleyhimizde değil ama lehimizde tanıklık yapsınlar. Böylelikle Rabbi hoşnut eden yaşamlar sürelim. Şimdi dua edelim.
Adamın biri babasına karşı isyan eder ve evini terk etmek zorunda kalır. Uzun süre yabancı topraklarda, yabancıların yanında çok ağır şartlarda ve karın tokluğuna çalışır. Yıllar geçtikten sonra adam artık o kadar yorulmuştur ve sıkılmıştır ki, “bir mucize olsa da bu yabancı ülkeden ve yabancıların elinden kurtulsam” diye düşünür. O anda bir mucize olur ve oralı olmayan başka bir yabancı ona gelir. Bu yabancı, aslında genç adamın babası tarafından görevlendirilmiştir. Görevi, babanın oğlunu bulmak ve ona geri getirmektir
Genç adam buna çok sevinir ve hiç zaman kaybetmeden beraber tekneyle yola koyulurlar. Ama merhametsiz yabancılar onun öyle kolayca oradan ayrılmasına izin vermeyecektir. Peşlerine düşerler, fakat yakalayamazlar. Her ne zaman birileri onlara yaklaşsa, bir mucize olur ve tekneleri savrulur. Bir şekilde peşlerine takılanları atlatırlar ama çözülmesi gereken başka sorunlar vardır. Mesela açlık gibi. Ama ne zaman karınları acıksa, başka bir mucize olur ve her gün yemek saatinde oradan geçen bir balık sürüsüne rastlarlar ve onlardan istedikleri kadar alıp karınlarını doyururlar. Buna rağmen sorunlar bitmeyecektir. Bu sefer de fırtınalarla karşılaşırlar ama yine başka mucizeler olur, bir şekilde rüzgardan ve dalgalardan her defasında sağ çıkarlar.
Bu durum bir süre daha devam eder, oğul artık iyice sıkılmıştır ve söylenmeye başlar. Adama söylenir: “Beni bu denizde vurulayım, açlıktan öleyim ya da fırtınada boğulayım diye mi yola çıkardın? Bu denizden ve içindeki balıklardan tiksiniyorum artık! Bu denizde öleceğim ve asla eve dönemeyeceğim!” Ve hastalanır. Yanındaki, genç adamın babası tarafından görevlendirilen yaşlı adam ise olup biteni izlemektedir. Genç adamın isyanlarına dayanamayan görevli, adama sakin olmasını, panik yapmamasını söyler. Genç adama şöyle der: “Ölmeyeceksin, yaşayacaksın! Bu zorluklardan geçip evine sağ salim varacaksın. Merak etme.” Cebinden bir pusula çıkarır. “Bak, bu pusulayı görüyor musun? Bunu baban verdi. Tek yapmamız gereken şey bu pusulaya bakmak ve onun gösterdiği yöne doğru ilerlemek.”
Bunun üzerine genç adam sakinleşir, morali yerine gelir, hatta iyileşir. Pusulanın gösterdiği doğru yöne doğru sabırla ilerlerler ve sonunda eve sağ salim ulaşırlar. Baba oğul birbirlerine sevgiyle sarılırlar. Genç adam bu maceradan çok önemli dersler çıkarmıştır. En başta babasına isyan ettiği için pişmandır ve babasının onu ne kadar çok sevdiğini artık biliyordur. Eve dönmesi için aslında kendisinin bir şey yapması gerekmediğini, ama babasının zaten gerekli her şeyi sağladığını öğrenmiştir. Tek yapması gereken, babasının gönderdiği o pusulaya bakmak ve o yöne doğru gitmektir. Her türlü sıkıntıda babasının aslında onun yanında olduğunu ve onu korumak istediğini artık anlamıştır.
2. Vaazın Mesajı
Bu hikayedeki genç adam gibi, bizi seven ve eve dönmemize yardım eden bir Göksel Babamız var. Bizi çok sevdiğini biliyoruz. Eve dönmemiz için aslında bizim bir şey yapmamız gerekmiyor, ama babamız bunun için gerekli her şeyi zaten bizim için sağlamıştır. Bizlere düşen tek şey ise o pusulaya bakmak ve doğru yöne gitmektir. Babamız her türlü sıkıntıda bizim yanımızdadır ve bizi korumak ister.
3. İsrailliler ve Tunç Yılan
Bir dönem İsrailliler Mısır’da köle olarak yaşadılar. Mısırlılar onları büyük angaryalara koştu, onların elinden büyük eziyet çektiler. Ama feryatları Tanrı’ya ulaştı ve Tanrı Musa aracılığıyla ve onun önderliğinde halkını Mısır’dan çıkardı. Firavunu ikna etmek için büyük mucizeler yaptı. Mısır’dan çıktıktan sonra takip edildiler ama Tanrı onları takip eden Mısırlıları denizde boğdu. Yollarını bulamadıklarında onlara gündüz bulutlarla ve gece ateşlerle onlara yol gösterdi. Halk çölde acıktığında onlara yerden ekmek bitirdi ve susadığında onlara kayalardan su sağladı. Tanrı, halkı İsrail’i çocuğu gibi gördü ve bir babanın oğluna baktığı gibi onlara baktı.
Sonra bir gün, vaat edilen topraklara doğru ilerlerken halkın sabrı tükendi. Hem Tanrı’ya hem de Musa’ya karşı şu kelimelerle söylendiler: “Çölde ölelim diye mi bizi Mısır’dan çıkardınız? Burada ne ekmek var, ne de su. Ayrıca bu iğrenç yiyecekten de tiksiniyoruz!” (Sayım 21:5). Bunun üzerine halkın arasına zehirli yılanlar geldi. Bu yılanların ısırdığı kişiler ölüyordu. Birçok kişi öldü. Halk Musa’ya geldi ve ondan şöyle bir istekte bulundu: “RAB’den ve senden yakınmakla günah işledik. Yalvar da, RAB aramızdan yılanları kaldırsın” (Sayım 21:7). Musa halkı dinleyip Tanrı’ya yalvardı. Sonucunda ne mi oldu? “RAB Musa’ya, “Bir yılan yap ve onu bir direğin üzerine koy. Isırılan herkes ona bakınca yaşayacaktır” dedi. Böylece Musa tunç bir yılan yaparak direğin üzerine koydu. Yılan tarafından ısırılan kişiler tunç yılana bakınca yaşadı.” (Sayım 21:8-9).
Tanrı neden halkı iyileştirebileceği birçok yol varken böyle bir seçeneği tercih etti? Öncelikle, sorun neydi? İsrailliler kendileri için büyük mucizeler gösteren ve onlarla bir babanın çocuğuyla ilgilendiği gibi ilgilenen Tanrı’nın yaptıklarını unuttular. Unuttular derken, belki olayların oluşunu hatırlıyorlardı ya da duymuşlardı ama o olayların ardında yatan Tanrı’nın sevgisini ve büyüklüğünü hatırlamıyorlardı.
Evet bu yolculuk herhangi birimiz için çok çetin olurdu. Ama onlar o kadar uzun süre ve art arda gelen zorluklarla karşılaştılar ki, odak noktaları artık zorlukların büyüklüğü olmuştu, Tanrı’nın sevgisini ve büyüklüğünü ise hatırlayan pek kalmamıştı.
Asıl sorun, Tanrı’ya bakmayı unutmuş olmalarıydı. Tanrı da onlara bir hatırlatma yaptı. Sizi yılan mı ısırdı? Yılanlardan kaçmaya çalışmanın bir faydası yok, sadece Tanrı’ya bakın. Zorluklar etrafınızı mı sardı? Onlardan kaçmaya çalışmayın, sadece Tanrı’ya bakın. Hedefinizi hatırlayın.
İsraillerin hedefi, Tanrı’nın onları götürmek istediği yere varmaktı. Tanrı bunu yapacak güce sahip olduğunu zaten ispatlamıştı ama onlar problemlere odaklandılar. Sizin hedefiniz nedir? Nereye varmak istiyorsunuz?
4. İsa ve Nikodim
Varmak istediğiniz yer Tanrı’nın Egemenliği mi? Oraya nasıl varabileceğinizi biliyor musunuz? İsa, kendisine hayranlıkla gelen Ferisi mezhebine bağlı olan Yahudi önder Nikodim’e şöyle dediğinde Nikodim çok şaşırdı:“Sana doğrusunu söyleyeyim, bir kimse yeniden doğmadıkça Tanrı’nın Egemenliği’ni göremez.” (Yuh. 3:3). Şaşkın Nikodim, “Yaşlanmış bir adam nasıl doğabilir? Annesinin rahmine ikinci kez girip doğabilir mi?” diye sordu (Yuh.3:4). Fiziksel düşünüyordu, aynı bugün “İsa Tanrı’nın Oğludur” dediğimizde birçok insanın fiziksel düşündüğü gibi.
“İsa şöyle yanıt verdi: “Sana doğrusunu söyleyeyim, bir kimse sudan ve Ruh’tan doğmadıkça Tanrı’nın Egemenliği’ne giremez. Bedenden doğan bedendir, Ruh’tan doğan ruhtur. Sana, ‘Yeniden doğmalısınız’ dediğime şaşma. Yel dilediği yerde eser; sesini işitirsin, ama nereden gelip nereye gittiğini bilemezsin. Ruh’tan doğan herkes böyledir” (Yuh. 3:5-8).
Nikodim’in şaşkınlığı devam ediyordu. “Bunlar nasıl olabilir?” diye sordu (Yuh. 3:9). O zaman “İsa ona şöyle yanıt verdi: “Sen İsrail’in öğretmeni olduğun halde bunları anlamıyor musun? Sana doğrusunu söyleyeyim, biz bildiğimizi söylüyoruz, gördüğümüze tanıklık ediyoruz. Sizler ise bizim tanıklığımızı kabul etmiyorsunuz. Sizlere yeryüzüyle ilgili şeyleri söylediğim zaman inanmazsanız, gökle ilgili şeyleri söylediğimde nasıl inanacaksınız? Gökten inmiş olan İnsanoğlu’ndan başka hiç kimse göğe çıkmamıştır. Musa çölde yılanı nasıl yukarı kaldırdıysa, İnsanoğlu’nun da öylece yukarı kaldırılması gerekir. Öyle ki, O’na iman eden herkes sonsuz yaşama kavuşsun” (Yuh 3:10-15). Amin.
Ve İsa yukarı kaldırıldı, Pavlus diyor ki: Aldığım bilgiyi size öncelikle ilettim: Kutsal Yazılar uyarınca Mesih günahlarımıza karşılık öldü, gömüldü ve Kutsal Yazılar uyarınca üçüncü gün ölümden dirildi (1. Korintliler 15:3-4).
5. Sonuç
Sevgili kardeşlerim ve büyüklerim, biz Babasıyla tartışan ve evini terk etmek zorunda kalanlarız. Biz Babamızın bütün korumasına rağmen zaman zaman bunun değerini unutan ve isyan eden, dik başlı evlatlarız. Başlangıçta Babamızla yola çıkan ama sonra zorluk seviyesi yükseldikçe O’nun geçmişte bizim için yaptıklarını unutan kişileriz. Zaman zaman bize sağladığı her şeye rağmen, gözleri kör olanlarız.
“Ne yaptı ki” deriz, “Neyimiz var ki” deriz. Biz, O’na bakmayı unutanlarız. Bu yüzden hep kafamız karışıyor. Biz, hikayedeki, sıkıntıda söylenen genç adamız. Biz, Tanrı’nın sağladığı yiyeceklerden tiksinen İsraillileriz. Biz, hayranlıkla İsa’nın yanına gelen, ama söylediklerini anlamayan Nikodim’iz.
Çoğu zaman “Benim ne yapmam gerekiyor” diye soruyoruz. Tek yapmamız gereken, cebimizdeki pusulayı çıkarıp onun gösterdiği yöne doğru gayretle kürek çekmek. Tek yapmamız gereken, hayatın yılanları bizi ısırdığında tunç yılana bakmak. Tek yapmamız gereken, İsa’ya gelmek ve O’nda yeniden doğmak. Tek yapmamız gereken bu adama bakmak. Çünkü o bizim pusulamız, tunç yılanımız ve kurtarıcımız, O Babamızın bizim için sağladığı kurtuluş yolu, O Babamızın biz eve geri dönebilelim diye bizi bulması için gönderdiği kurtarıcı, O, Yaşayan Tanrı’nın Oğlu Mesih’tir.
Varış noktamız her şeyin başlangıcındaki gerçek evimiz. Varmak istediğimiz yer Tanrı’nın Egemenliği. Bizi oraya götürebilecek tek kişi de İsa. O’nu izlememiz yeterlidir. Bunun için İsa’ya bakmayı her zaman hatırlayalım. Bakalım ki görebilelim.
(Bunu yapmak istiyorsanız ama nasıl yapacağınızı bilmiyorsanız, bu toplantıdan sonra beni arayın ve bu konuda konuşalım. Instagram’dan bizi izleyenler de profildeki telefon numarasından bize ulaşabilirler).